9 mei 1985: atletiekbestuurder Ad Paulen overleden
Ad Paulen was één van Nederlandse beste atleten voor de Tweede Wereldoorlog. Meteen na de oorlog werd hij sportbestuurder – één van de belangrijkste die ons land heeft gehad.
Ad Paulen en Fanny Blankers-Koen
In augustus 1946 werd Paulen benoemd tot bestuurslid van de IAAF. “Het is voor de eerste maal in onze athletiekgeschiedenis dat een Nederlander een dergelijke functie bekleedt”, aldus Het Vrije Volk. Het werd voor hem het begin van een lange internationale loopbaan als internationaal sportbestuurder, waarbij hij onder meer verantwoordelijk werd voor de technische zaken bij de grote atletiektoernooien.
In 1976 leidde dat tot het hoogtepunt in zijn bestuurlijke loopbaan: voorzitter van de IAAF – toentertijd de grootste internationale sportbond ter wereld met 146 aangesloten landen. Op 22 juli 1976 vond dat gewichtige moment plaats toen Paulen al op hoge leeftijd was. “Wie niet-roker-en-drinker Paulen over de atletiekbanen ziet lopen als official”, schreef Het Vrije Volk echter, “kan nauwelijks geloven dat hij op 11 oktober 74 jaar wordt. Op een leeftijd dat velen van hun pensioen genieten, reist Paulen de wereld rond in dienst van de atletieksport.”
Ad Paulen in 1911, uitsnede uit een foto via de Beeldbank Noord-Holland
Wereldpolitiek
Net in de jaren dat Paulen de atletiekbaas van de wereld was, werd de internationale sportwereld stevig door elkaar geschud. De Olympische Spelen van Montreal, Moskou en Los Angeles werden getroffen door een boycot, door de Koude Oorlog was de sfeer sowieso al uitermate slecht en China en Taiwan hadden slaande ruzie over wie China mocht vertegenwoordigen op de sportevenementen – om maar eens wat te noemen. De Nederlandse bestuurder kreeg het allemaal op zijn bord.
In zijn vijf regeringsjaren zorgde Paulen er bijvoorbeeld voor dat China opnieuw lid werd van de IAAF, waarvoor Taiwan dan weer moest verdwijnen. Het was het begin van de definitieve terugkeer van China bij het IOC, waaruit het zich had teruggetrokken in de jaren 50 vanwege het lidmaatschap van Taiwan. Weer veertig jaar later is datzelfde China een supermacht in de sport, waarvoor Paulen dus mede heeft gezorgd.
Alhoewel Paulen eind jaren zeventig zei dat hij nog wel een tijd door wilde gaan als voorzitter kondigde hij in 1981 zijn afscheid aan. Van alle voorzitters van de IAAF sinds 1912 heeft hij daarmee de kortste periode de hamer in handen gehad: slechts vijf jaar. Zijn leeftijd speelde steeds meer mee, waarbij hem ook nog zwaar werd aangerekend dat hij vijf Oost-Europese damesatleten had gerehabiliteerd na het gebruik van anabole steroïden. Paulen gaf later toe dat hij in deze kwestie verkeerd had gehandeld. En zo nam hij in september 1981 afscheid als voorzitter om te worden opgevolgd door Primo Nebiolo.
Op 9 mei 1985 is Paulen overleden als één van de meest invloedrijke Nederlandse sportbestuurders ooit.