Dafne Schippers is de opvolger van Puck van Duyne – Brouwer
Dafne Schippers wilde in de voetsporen stappen van Fanny Blankers-Koen en Ellen van Langen met een gouden medaille op de Olympische Spelen. Ze deed echter hetzelfde als Puck van Duyne – Brouwer in 1952: zilver op de 200 meter.
Foto’s via Nationaal Archief, daarna ingekleurd
Helemaal aan het einde van een sportief leven resten slechts statistieken. Puck van Duyne – Brouwer won olympisch zilver in 1952, was tweede met de estafetteploeg op het EK van 1950 en won ook nog zilver op het EK 1954.
Brouwer werd in 1930 geboren. In de bioscoop zag ze hoe Fanny Blankers-Koen vier keer goud won op de Olympische Spelen in Londen, waarna ze lid werd van een atletiekvereniging. Vier jaar later was ze op de Spelen in Helsinki, nota bene als kamergenoot van Blankers-Koen.
De koningin van de Spelen van Londen kreeg echter last van een steenpuist. “Op een heel vervelende plek”, volgens Brouwer, “want ik heb het zelf gezien. Laat ik het zo zeggen: je kon er niet mee fietsen.” Op deze pijnlijke manier vertrok Blankers-Koen van de Spelen. Een kleine pleister op de wonde was de onverwachte zilveren medaille van Brouwer.
Vier jaar later wilde ze opnieuw naar de Spelen, van Melbourne, om haar succes te prolongeren of zelfs te verbeteren. Om haar doel te verwezenlijken besloot ze nog wat jaartjes te wachten met kinderen. “Fanny Blankers-Koen kon een gezin combineren met haar sport,” vertelde ze me in 2004. “Ik niet, want ik kan niet in twee dingen tegelijk heel goed zijn.”
Alle aandacht ging zo naar haar sport met als einddoel de Spelen van 1956. Daarna was het gezinsleven aan de beurt. Na de Russische inval in Hongarije besloot het Nederlands Olympisch Comité alleen tot een boycot van dit evenement. Brouwer moest onmiddellijk naar huis, ondanks haar jarenlange voorbereidingen. Als ze dat niet deed, zou ze worden uitgesloten van wedstrijden. “We konden het niet geloven. Ik ben meteen daarna gestopt. Ik ben ook geen trainer meer geworden of elders in de atletiek gebleven.”
Zo liepen de Spelen van 1956 uit op een enorme deceptie. “We zijn aan ons lot overgelaten. Jammer, want ik had goud kunnen winnen daar. Ik zal het nooit weten natuurlijk, maar je weet het niet.” Bij thuiskomst lag er ook nog een stapel anonieme brieven waarin ze werd beschuldigd van communistische sympathieën. Hoe ze het in haar hoofd had gehaald alleen maar aan sport te denken terwijl de communisten Hongarije hadden bezet.
Op 6 oktober 2006 is Van Duyne – Brouwer overleden, zodat ze niet meer heeft meegemaakt dat ze dan eindelijk een opvolger heeft gevonden in Dafne Schippers. We moesten er 64 jaar op wachten, maar Nederland heeft sinds 2016 eindelijk weer een zilveren medaille op de 200 meter bij de vrouwen.
