Finland stuurde in 1926 zijn drie beste sporters voor een diplomatieke missie naar de Verenigde Staten

Het Nederlands honkbalteam speelt enkele wedstrijden in Japan. Dit bezoek is vooral een diplomatieke missie. Finland deed dat honderd jaar geleden ook al.

Clas Thunberg, Ville Ritola en Paavo Nurmi. Foto’s uit het publieke domein via Europeana

Japan is gek op honkbal. Over een maand is in dat land ook de Word Expo, in Osaka. De Nederlandse honkballers zijn daar nu al om via hun sport de aandacht te vestigen op het Nederlandse paviljoen.

Amerika is een land van groote kinderen

Ondankbaar

Een eeuw geleden deed Finland iets vergelijkbaars met zijn sporters, zo schreef Neil van Aken in maart 1926 in verschillende Nederlandse dagbladen. Hij was werkzaam voor de Nederlandse afdeling van de Kamer van Koophandel in New York, zodat hij goed op de hoogte was van de plaatselijke situatie.

‘Amerika is een land van groote kinderen,’ schreef hij in zijn analyse, die opmerkelijk actueel oogt. ‘Ze zijn zoo gemakkelijk te beïnvloeden voor of tegen een andere natie.’

Van Aken vertelde over Japan, dat enkele jaren eerder erg boos was geweest op de Verenigde Staten vanwege het gevoerde buitenlandbeleid. De Japanse ambassadeur sprak over de noodlottige gevolgen, die zulk een politiek kon hebben. ‘Amerika werd op zijn beurt kwaad en sprak van de ondankbaarheid van Japan tegenover een bondgenoot en ouden vriend. Uncle Sam was slecht gestemd over die impertinentie van een vreemde mogendheid.’

De Japanse ambassadeur werd snel teruggeroepen naar Tokio, waarna zijn opvolger meteen met een nieuwe verklaring kwam. “Ik houd van Amerika en ik bewonder vooral zijn prachtige vrouwen.” De politieke crisis was meteen beëindigd.

Finland

Finland wist dat de Amerikanen veel van sport hielden, iets waar het Europese land toevallig erg goed in was – vooral in atletiek en schaatsen. Daarom had het de beste sporters als diplomaten op reis gestuurd: de atleten Paavo Nurmi, Ville Ritola en Clas Thunberg. ‘Om Uncle Sam te laten zien wat het kleine land presteeren kan op den langer duur.’

Dat werd gewaardeerd in de Verenigde Staten. Nurmi had tenslotte op de Olympische Spelen van 1920 en 1924 acht gouden medailles gewonnen. Ritola stond in die tijd op vier gouden olympische medailles en twee zilveren. Thunberg tenslotte had drie olympische titels verzameld op de Winterspelen van 1924.

In totaal vertegenwoordigden de Finnen dus vijftien olympische titels! Daarvoor gingen alle deuren open.

En dat schreef Van Aken dan ook: ‘Ze winnen de harten der kinderlijke Amerikanen en onmiddellijk ontstaat een geweldige vraag naar Finsche artikelen, Finsche literatuur en drama’s; iedereen spreekt over Finland en iedereen is vol lof over het kranige noordland. Die drie athleten zijn tonnen gouds waard voor het land hunner geboorte, meer dan een dozijn attachés.’

Nu eens kijken of die Nederlandse honkballers dat ook voor elkaar krijgen.