Het juryrapport van ‘Atleet zonder grenzen’ van André Kats

‘De vele Afrikaanse lopers die we vooraan zien finishen in de grote marathons en andere lange afstandswedstrijden zijn voor de meesten van ons anonieme topatleten,’ aldus de jury van de Nico Scheepmaker Beker. ‘Wat ze presteren is onvoorstelbaar, maar we hebben geen idee wie zij zijn en wat er in hen omgaat.’

Van de deels in Nederland opgegroeide Adbi Nageeye wisten we misschien ietsjes meer, maar dit boek vertelt ons nog zoveel meer. Over zijn keiharde, jonge jaren in het door stammenstrijd verscheurde Somalië, zijn verbanning als 7-jarige naar het huis van een halfbroer die hij niet kende in Nederland, zijn tijd met zijn moeder in Syrië, zijn drive om zijn lot te ontstijgen en de risico’s die hij daarvoor bereid is te nemen, zijn moeizame band met vader, moeder, broers en verdere familie, coaches, collega-lopers en gastgezinnen, maar bovenal zijn noodgedwongen, oneindige aanpassingsvermogen.

Hij blijft door alles heen een eenzame nomade die nergens echt thuis is en zijn eigen weg gaat. Hij leert te lijden omwille van het in zijn ogen bevoorrechte leventje van een goedverdienende toploper. Hij geeft ons en passant zijn immer pragmatische visie op armoede, geloof, cultuur, samenleving, immigratie, oorlog en sport. Een prachtig inkijkje in het leven van een sportman die het beste haalt uit een persoonlijkheid die is gevormd door een start zonder enige, langdurige geborgenheid.

Dit boek biedt een zeldzame inkijk in het leven van  een toploper. Van wat iemand moet doen en vooral moet laten om een Olympische limiet te lopen. Inmiddels is Nageeye in het bezit van de Nederlandse nationaliteit en de beste marathonloper van Nederland. Wat een levensverhaal! En dat geschreven in een speelse vorm. Dit boek gaat over meer dan alleen hardlopen, het gaat over het leven zelf.