Trainingsbeest Len Hurst en de marathon van Parijs
De Engelsman Len Hurst won in 1896 de eerste marathon van Parijs. Deze atleet trainde gedurende zijn sportcarrière altijd lang en intens, en won zo rond de eeuwwisseling vele wedstrijden.
De op 28 december 1871 in Kent geboren Hurst won op 15-jarige leeftijd zijn eerste professionele hardloopwedstrijd. Die eerste overwinning – een wedstrijd van zes kilometer – leverde de als baksteenbakker opgeleide adolescent tien pond sterling op.
Professionele aanpak
Hurst bereidde zich altijd goed voor op zijn wedstrijden. Aan een collega atleet vertelde hij eens hoe een gemiddelde trainingsdag van hem er uit zag. In huize Hurst ging de wekker iedere dag om zes uur ’s ochtends. Len sprong dan uit bed en ging direct tot halfnegen aan de wandel. Hierna verorberde hij zijn ontbijt en rustte hij uit tot kwart voor tien.
Na deze korte ontspanning volgde een wandeling van ruim een uur en vervolgens ging hij 5 kilometer hardlopen. Om kwart voor één genoot hij de lunch. Na het middagmaal dook hij tot drie in uur bed. Hierna ging hij nog een uurtje wandelen en weer vijf kilometer hardlopen. Om halfzes stond de warme prak op tafel en hij sloot de trainingsdag uiteindelijk af met een twee uur durende wandeling. Om tien uur ’s avonds dook hij dan weer onder de wol, om van acht uur nachtrust te genieten.
Lange afstand
Aanvankelijk liep Hurst louter korte afstanden. In 1893 maakte hij de overstap naar het langere werk. Zo liep hij een wedstrijd over 294,6 km, die 4 dagen duurde (7,5 uur hardlopen per dag).
Op 19 juli 1896 liep Hurst de eerste marathon – toen 40 kilometer lang – van Parijs. Pers en omstanders waren diep onder de indruk van de snelheid waarmee de wedstrijdlopers het parcours aflegden. In De Telegraaf stond toen: ‘De grootste gebeurtenis van den dag van heden is de wedloop te voet, veertig kilometers ver (pas in 1924 werd besloten om de huidige afstand van 42 kilometer en 195 meter tot officiële marathonafstand te verheffen –red.), van Porte Maillot naar Contfans, en niet zoozeer die wedloop zelf, dan wel zijn verbazingwekkend resultaat. De grondslag was de afstand van Marathon naar Athene, bij de Olympische Spelen van dit jaar afgelegd in twee uren en vijf-en-vijftig minuten door den Griekschen herdersjongen Louis.’
Er waren veel atleten die het tempo er die dag flink inhielden. De Telegraaf ging verder: ‘Dit record is geslagen door niet minder dan negen mededingers, waaronder twee Engelschen, de gebroeders Hurst. Een van hen, Leonard Hurst, heeft de acht uren gaans (acht uur stevig doorwandelen – red.) afgelegd in twee uren en een-en dertig en een halve minuut. De tweede aangekomenen Bagré een Franschman, heeft slechts zes minuten meer gebruikt. Niet minder dan tachtig van de honderd-negentien mededingers hebben de veertig kilometers afgelegd in minder dan vier uren tijd. De stoutste verwachtingen waren niet zoover gegaan!’
Moderne trainingsmethodes
Hurst was in Parijs ruim 27 minuten sneller dan de in De Telegraaf genoemde herdersjongen Spiridon Louis, die in april van dat jaar de allereerste olympisch kampioen op de marathon was geworden. Het was volgens de Nederlandse krant vooral aan de intensieve, moderne trainingsmethodes van de atleten te danken dat er zo goed werd gepresteerd: ‘Beide heeren Hurst hebben zich methodisch geoefend voor deze wedstrijd, zoo ook verscheidene der Fransche mededingers. Het is vooral de invloed van de methode van de geregelde wederkeerende inspanning welke hierbij opmerking verdient.’
En de moderne trainingsaanpak bleek te werken, want Hurst won de marathon van Parijs hierna nog tweemaal. In 1903 deed Hurst ook mee aan een ultraloop van Londen naar Brighton. Hij won deze race over 85 km in een tijd van 6:32.34 uur en had een voorsprong van 40 minuten op de nummer twee.
Goede pubklant?
Hurst zette in 1908 een punt achter zijn sportcarrière en begon een pub. Hurst was vermoedelijk een goede klant van zijn eigen zaak, want in 1937 overleed hij op 66-jarige leeftijd aan de gevolgen van levercirrose.