Jurryt van de Vooren

De Olympische Winterspelen kosten gemiddeld vijf keer zoveel als de organisatoren aan het begin voorschotelen. De editie van 1956 in het Italiaanse Cortina d’Ampezzo werden de grootste en duurste van die tijd. Té duur en té groot, was de kritiek.   De Winterspelen van 1956 in het Italiaanse Cortina d’Ampezzo moesten alle voorgaande edities in de schaduw stellen. Dat gold ook voor het budget, in 1952 zo’n 2,5 miljard lire of vijftien miljoen gulden. Op 13 maart 1954 was dit

De Olympische Winterspelen kosten gemiddeld vijf keer zoveel als de organisatoren aan het begin voorschotelen. Ook in 1960 liepen die in hoog tempo uit de hand. De uitzendrechten konden hier weinig aan veranderen. De kosten van de Winterspelen van 1960 ontploften in het gezicht van de organisatie. De energieke en ambitieuze Alexander Cushing begon in zijn eentje met het project, waarbij hij met veel mooie praatjes steeds meer mensen en organisaties meekreeg. De kosten liepen in hoog tempo op. Op 6

De Olympische Winterspelen kosten gemiddeld vijf keer zoveel als de organisatoren aan het begin voorschotelen. IOC-lid Dick Pound was bij Salt Lake City helemaal de draad kwijt: "I don't know how they're spending so much. It's the Winter Games, for gosh sakes." Tijdens het bid van Salt Lake City voor 2002 bleken dat alle voorgaande maatregelen van het IOC niet hadden geholpen. De organisatie waarschuwde zijn leden in 1963, 1985 en 1991 om zich niet te laten fêteren door potentiële gaststeden.