De doorbraak van Frenkie de Jong

Rodney Rijsdijk (1977) en Robbert Tilli (1961) hebben in samenwerking met uitgeverij Paul Brandt En Johan zag dat het goed was– Ajax 2016-2019 in 32 portrtetten uitgebracht. Rijsdijk en Tilli schreven samen de teksten voor het boek. Tilli tekende de portretten. Hieronder staat het hoofdstuk over Frenkie de Jong uit het boek, dat nu in de winkel ligt.

Vijfenzeventig miljoen euro voor een speler die ooit voor een euro is overgenomen van Willem II: dat is een aardig rendement als dat werkelijk doorgaat. Dat is aan de eenarmige bandiet trekken en de jackpot winnen. En niet alleen Ajax wint dan de jackpot, ook Willem II, dat behalve die symbolische euro een doorverkooppercentage met Ajax had afgesproken.  Willem II werkt met een begroting van rond de tien miljoen en krijgt daar dan nog eens zo’n zelfde bedrag bovenop. ‘’RRRRANG! DING! DING! DING! Mag ik effe vangen?’’ 

Op 25 oktober 2017 speelde Ajax voor de beker tegen ASV De Dijk in Volendam. Een Amsterdamse derby in Volendam. Dat was voor mij en mijn vrienden reden voor een klein feestje. Een dagje Volendam is altijd gezellig. Visje eten langs De Dijk. Biertje erbij. En nog meer bier erbij. En dan door naar de wedstrijd. En zo ging het dus ook deze dag. Voor een oktoberdag was het extreem lekker weer. Het kwik tikte een aangename twintig graden aan, op De Dijk was het een drukte van belang en de geconsumeerde vis kreeg ruimschoots voldoende vocht om in te zwemmen.

Maar zoals het altijd gaat, je bent er voor het voetbal, en dus moest de terrassessie onderbroken worden om naar het stadion te gaan. Daar zaten we dan. Op de Jaap Jonk tribune. Ajax speelde in een fantasie-opstelling. Dat zou genoeg moeten zijn om De Dijk op te rollen. Eén van de spelers die toen nog allesbehalve een basisspeler was, was Frenkie de Jong.

Op het moment van schrijven – 9 januari 2019 – was dat dus een kleine vijftien maanden geleden. Dat is niks. Maar toen was onze Frenkie dus nog eerder speler van Jong Ajax dan van het eerste. Hij had al een paar keer meegespeeld, maar hij was nog geen vaste waarde. Ik had hem niet lang daarvoor in Jong Ajax zien spelen. Natuurlijk zagen we dat hij goed was, maar laat ik eerlijk zijn: met mijn voetbalkwaliteiten vind ik iemand al snel goed. Maar deze gast had iets.

Ik besloot dat blonde mannetje die avond eens in de gaten te houden. Hij speelde goed en verzorgde de openingsgoal. Dat is trouwens nog wel een dingetje. Als zijn scoringsrendement zo hoog zou zijn als zijn transferrendement dan zou hij lachend topscorer worden. Die vergelijking is natuurlijk onredelijk, maar een speler op zijn plek moet er gewoon 10 tot 15 per seizoen maken. Hij scoort nu nog te weinig. Maar hoe hij de ruimtes ziet, altijd voor de juiste oplossing kiest, z’n dribbels waarmee hij mensen naar zich toetrekt waardoor er weer ruimtes vallen: dat is echt fenomenaal.

En het was leuk dat hij dat tegen ASV De Dijk liet zien die avond, en zijn doorbraak steeds meer vorm begon te krijgen, maar ook later in de grotere wedstrijden, zoals in december 2017 tegen PSV, zijn echte grote doorbraak, nog altijd maar iets meer dan een jaar geleden. Frenkie op ‘4’ was majestueus, al liet hij wel gelijk merken dat het niet zijn favoriete positie was, met die guitige glimlach van hem.

Maar ASV De Dijk uit in Volendam.  Ajax won het niemendalletje zonder zich bovenmatig in te spannen met 4-1. Frenkie klapte even voor de Ajax-supporters. Wij klapten terug.

De ingang naar het veld was ineens open en ik zag een paar bekenden daar lopen. Het veld stond inmiddels vol met mensen. Ik maakte een babbeltje op het veld met die jongens en besloot een paar minuten daarna weer terug te gaan richting de kantine onder het stadion voor een biertje.

Het hek was ineens dicht dus ik moest over de reclameborden en een hekje klimmen. Ik ben helaas gezegend met de motoriek van een zieke kip, heb de souplesse van een blok beton en overvloedig maakt overmoedig. Die drie dingen samen: een fatale combinatie.  Ik maakte een soort opstapje en besloot, om de één of andere reden, dat het handig was om mezelf met een soort Arabiersprong over het hekje heen te katapulteren. Ik maakte een doodsmak maar was wel bij kennis. Ik voelde gelijk dat het mis was. Een vriend van me wilde me naar het ziekenhuis in Hoorn brengen, maar dat vond ik een slecht plan, dan was ik letterlijk nog verder van huis.

 Met een gigantische pijn in mijn linkerschouder en aan mijn hoofd ben ik met de bus naar Amsterdam Centraal gegaan en vanaf daar nog op de fiets naar huis gegaan. Ik woonde toen in Amsterdam-West, dus dat was nog twintig pijnlijke minuten fietsen. Voor de rest ben ik totaal niet eigenwijs of gek overigens. Ik kwam schreeuwend van de pijn thuis waar mijn geschrokken vriendin gelijk het ziekenhuis belde. We gingen met de tram. Even later zat ik op de poli.

Gebroken sleutelbeen en een gat in mijn hoofd. 

Een goeie maand heb ik er uit gelegen, maar Frenkie brak meer en meer door in die periode. En terwijl mijn sleutelbeen langzaam heelde en ik in mijn mitella op de tribune zat begon Frenkie een sleutelspeler te worden.

Achteraf gezien best een mooie symboliek. Op dat moment was het vooral pijnlijk voor mij. Het voelt als een hele tijd geleden. Dat is het niet.  Iets meer dan een jaar. Mijn sleutelbeen is weer perfect geheeld en over Frenkie praten we al bijna een jaar over hallucinante bedragen, alsof het allemaal gewoon is.

Een speler die, aan eind van deze competitie, een kleine vijftig Eredivisiewedstrijden voor Ajax heeft gespeeld.