Franz Krienbühl is de uitvinder van het moderne schaatspak
De Zwitserse schaatser Franz Krienbühl ontwikkelde zo’m halve eeuw geleden als eerste een aaneengesloten schaatspak, zoals we nu gewend zijn. Hij debuteerde in 1968 bij de Olympische Winterspelen in Grenoble, op 38-jarige leeftijd. Vanaf dat moment nam hij ook deel aan de allroundkampioenschappen.
De eerste keer was op 25 januari 1976 op het Europees kampioenschap waar hij tiende werd, de tweede keer, 20 dagen later, op 14 februari op de Winterspelen van 1976 in Innsbruck waar hij middels een persoonlijk record de achtste plaats behaalde: de beste Olympische prestatie ooit in een snelheidssport voor een 46-jarige.
In zijn dunne, rode pak werd Krienbühl aanvankelijk uitgelachen, totdat men ontdekte dat dit nieuwe pak vele tienden van secondes winst opleverde per rondje.
Krienbühl was uiterst leergierig en probeerde vooral in Noorwegen en Nederland kennis te vergaren. Ook maakte hij tal van filmopnames om zijn techniek te verbeteren. Veel van zijn opnames wreden in slowmotion gedraaid, en zijn daardoor van een ongekend hoge kwaliteit.
Krienbühl verbeterde ook de schaats aanzienlijk. Als eerste maakte hij een schaats met verstelbare buizen: de ijzers konden daardoor in elke gewenste positie onder de schoen worden gemonteerd. Ook deze innovatie werd door de concurrenten snel overgenomen. Het bleek de eerste stap op weg naar de ontwikkeling van de klapschaats.
Krienbühl verdiende de kost als architect. Ook was hij een verdienstelijk klarinetspeler. Zo trad hij in de NCRV-show “Op glad ijs” in 1969 op als eregast. Zijn vrouw, gehuld in een bruine bontjas, was altijd zijn steun- en toeverlaat op de ijsbanen. Krienbühl overleed op 16 april 2002, als gevolg van de naweeën van een ernstige val tijdens een fietstocht.’
