De geboorte van MaradoNapoli

Iedere oudere Napolitaan kan zich nog herinneren waar hij was in de nacht van 30 juni op 1 juli 1984. Toen werd bekend dat Diego Maradona voor een recordbedrag was aangetrokken door Napoli. De Argentijnse balkunstenaar werd binnen een paar uur heilig verklaard.

Zelfs nu kunnen mensen in de zogenaamde Spaanse wijk nog tranen in de ogen krijgen als ze terugdenken aan die nacht. Het was een soort bevrijding voor het volk, dat eindelijk een reden had om trots op iets te zijn. Het was Napoli toch maar gelukt om de duurste voetballer ter wereld bij Barcelona weg te lokken. Om half elf was het nieuws officieel bekend gemaakt op een lokale tv-zender en binnen een kwartier veranderde de metropool in een toeterende file van auto’s en vespa’s.

Deze transfer sloeg in als een bom, in Italië maar eigenlijk ook in de hele wereld. Toen zes weken ervoor de eerste berichten over een mogelijke overgang in de media verschenen werd er nog hard om gelachen. Napoli, net aan de degradatie ontsnapt in de Serie A, wilde zich nu versterken met Diego Maradona. Waren ze niet helemaal gek geworden in Italië?

Maradona praat

Sinds de wereldtitel van 1982 haalden de Italiaanse clubs, als waren ze echte Romeinse imperialisten, uit alle delen van de wereld de beste voetballers naar het schiereiland. Platini, Boniek, Falcao, Passarella, Brady, Zico, Cerezo, Rummenigge, Briegel, Francis, Souness en Socrates hoorden al tot het exclusieve vreemdelingenlegioen. Eigenlijk ontbrak alleen nog Diego Maradona, de wondervoetballer uit Argentinië, die zowel op het WK als bij Barcelona zijn aangekondigde faam niet wist waar te maken.

Hij was in Spanje zelfs persona non grata geworden sinds hij na de bekerfinale tegen Athletic Bilbao een tegenstander voor het oog van het koninklijk paar een karatetrap had verkocht. Hij werd door de Spaanse bond voor dit wangedrag voor vijf maanden geschorst. Twee dagen na die schandalige finale kopte La Gazzetta dello Sport brutaal op de voorpagina: ‘Napoli praat met Maradona.’ Het verhaal van de Napolitaanse correspondent Rosario Pastore werd meteen gerekend onder ‘fantacalcio’ (transfergeruchten die op niets gestoeld zijn). Op de redactie van de roze krant in Milaan wordt er zelfs gegniffeld om het bericht. Ach, Napoli en Maradona in één kop, dat is altijd goed voor de verkoop, werd er gedacht.

Later zou Pastore zeggen: ‘Het was typisch zo’n bericht dat op weinig gestoeld was. Ik had een gesprek met manager Juliano van Napoli en we hadden het over aankopen. Een beetje gekscherend zei hij toen dat als er ooit een kans was om Maradona te halen, dat het deze zomer moest gebeuren. Hij zei letterlijk: “Jij weet nooit hoe een koe een haas vangt, maar als je nooit iets probeert zul je ook nooit weten. Hij wil weg bij Barcelona en wij willen hem graag hebben. Dat is het uitgangspunt en als twee partijen iets willen dan komt de rest vanzelf.” Ik schreef het artikel en de hoofdredactie in Milaan wilde het aanvankelijk niet plaatsen, maar uiteindelijk kwam het toch op de voorpagina omdat het over Maradona ging.’

Een klik

Een Argentijnse makelaar brengt Juliano op het spoor. Napoli wil eigenlijk Socrates kopen. Dat is geen goedkope transfer, want Fiorentina heeft zich ook al voor de Braziliaan gemeld. ‘Als je dan toch zoveel geld uitgeeft, waarom ga je dan niet voor Maradona?’ vraagt de makelaar zich af. Een week later arrangeert hij een geheime ontmoeting met Maradona’s zaakwaarnemer Cyterzpiler en Juliano in Barcelona. Een dag later treffen beide mannen elkaar weer maar dan in het bijzijn van de sterspeler, die zich meteen een enthousiaste voorstander van de transfer toont. Juliano, die zelf de WK-finale van 1970 speelde, en Maradona kunnen het meteen goed met elkaar vinden. Wanneer ze afscheid nemen, omhelst de vedette de manager.

De volgende dag reist Maradona met Barcelona voor enkele oefenduels naar New York. Op de Catalaanse luchthaven zegt hij tegen journalisten: ‘Ik wil mijn contract bij Barcelona uitdienen. Maar als de club me wil verkopen, zal ik niet tegenstribbelen. Dit huwelijk is niet zo gelukkig als het zou moeten zijn.’

Ongeveer tegelijkertijd neemt Juliano voor het eerst contact op Barcelona. Hij wordt diezelfde dag nog ontvangen door vice-voorzitter Joan Gaspart. Die laat hem weten dat Maradona onverkoopbaar is, maar na een uurtje praten heeft Juliano Gaspart al zover dat er eventueel kan worden onderhandeld maar dan moet Gaspart eerst met andere bestuursleden overleggen. De volgende dag lekt in beide steden het nieuws van de ontmoeting uit. In Barcelona reageert men verbijsterd en in Napels juist verheugd.

‘We moeten niet te vroeg juichen, want de transfersom zal enorm zijn,’ laat voorzitter Ferlaino van Napoli meteen weten. Het touwtrekken kan beginnen. Barcelona speelt hoog spel en vraagt meer dan zeven miljoen dollar. Napoli probeert meteen steun te krijgen van enkele banken en van de gemeente. Maar de onderhandelingen raken al snel in het slop wanneer Napoli moeite heeft om zoveel kapitaal te vergaren. Uiteindelijk laat voorzitter Nuñez weten dat Maradona niet in de verkoop is. Hij wil niet de geschiedenis ingaan als de voorzitter die de beste voetballer ter wereld zomaar heeft laten gaan. Na het uitlekken van het nieuws in Barcelona lijkt hij de zwarte piet te krijgen.

Laatste hoop

Maar nu is Maradona boos en eist hij dat Barcelona de onderhandelingen met Napoli vervolgt. Binnen het bestuur van Barcelona zijn enkele leden voor een transfer. Het is de opening waarop Napoli heeft gewacht en na twee weken worden de onderhandelingen hervat. Maar wanneer Nuñez en Ferlaino allebei in Parijs zijn voor de EK-finale, ontloopt de Barça-voorzitter de Napolitaan opzichtig omdat bekend is dat Napoli de gewenste transfersom kan betalen.

Ferlaino is zeer teleurgesteld en geeft Juliano, die in Barcelona is, nu de opdracht om vlak voor het sluiten van de transfermarkt andere buitenlanders te polsen voor een transfer, want helemaal niemand halen omdat men wacht op Maradona is natuurlijk een blamage. Er wordt gesproken met Real Madrid over topscorer Santillana en met Atletico Madrid over Hugo Sanchez. De Mexicaan ziet het helemaal zitten en wil zelfs al naar Napels komen. Maar Ferlaino heeft de hoop op Maradona nog niet geheel opgegeven. Juliano gaat weer naar Barcelona voor een ultiem gesprek met Gaspart. De tijd tikt weg en Napoli heeft nog maar een dag om een speler vast te leggen.

In de laatste nacht komt het bestuur van Barcelona bijeen. Een meerderheid wil dat Nuñez Maradona wel voor 7,5 miljoen dollar verkoopt. ‘We zullen nooit meer zo’n kans krijgen om hem te verkopen en als hij hier met tegenzin blijft hebben we waarschijnlijk straks een probleem,’ laat penningmeester Tusquets weten. Om drie uur ’s nachts krijgt Juliano een telefoontje om de volgende dag langs te komen in het buitenhuis van Gaspart aan de Costa Brava. De Napolitaan geeft meteen de bevriende banken de opdracht om de bankgarantie gereed te maken. Ferlaino, die in Napels is, gelooft dat hij een dronken Juliano aan de lijn heeft en verplicht hem om naar Madrid te vliegen om de deal met Sanchez af te ronden. Hij vertrouwt de Catalanen niet meer. Maar Juliano gaat buiten het medeweten van de voorzitter toch naar Gaspart. De deal wordt gesloten op het terras van het buitenhuis.

Maar nu moeten de papieren nog op tijd bij de Italiaanse bond in Rome komen. Het is de eerste dag van de Noord-Europese invasie van de Costa Brava en Gaspart en Juliano komen terecht in een enorme file tussen Girona en Barcelona. Bijna dreigt het toch mis te lopen, maar ondertussen zijn de bankgaranties in orde. Ferlaino wacht op de luchthaven van Barcelona op de papieren. Maradona is zelf ook op de luchthaven en tekent de contracten. Zijn vriendin Claudia wacht in een auto op het parkeerterrein op het goede nieuws. Om half vier wordt ze gevraagd om naar binnen te komen. Er wordt in een zaaltje van Iberia een champagnefles ontkurkt. Maradona wordt geknuffeld door Juliano, die vervolgens met Ferlaino in een privévliegtuig stapt, want de papieren moeten voor acht uur ’s avonds gedeponeerd zijn bij de Italiaanse bond. Bijna vergeet Juliano Sanchez te vertellen dat zijn transfer niet doorgaat, maar via een muntjestelefoon in de aankomsthal wordt de Mexicaan op de hoogte gesteld.

Messias

Om tien uur is de transfer officieel. Napels explodeert en is een Messias rijker. Spandoeken worden uitgerold en over de trapstraten gehangen. Wanneer de zon de volgende ochtend boven de Vesuvius uitkomt is de stad niet meer dezelfde. De speciale edities van de kranten zijn binnen een paar minuten uitverkocht. De prijs van een krant is die nacht net bij wet verhoogd van 500 naar 600 lire, maar niemand heeft het geduld om op het wisselgeld van 1000 lire te wachten. De krantenverkopers zijn de eersten die verdienen aan Maradona. Binnen een paar uur verschijnen de eerste T-shirts op de markt en na een dag klinkt door de straten al de eerste Maradona-tango.

Op 5 juli 1984 is het San Paolo-stadion tot op de laatste plaats bezet, wanneer het Argentijnse wonderkind wordt voorgesteld als een echte koning van het volk. Om misplaatste grappen over ‘een geschenk uit de hemel’ te voorkomen wordt op het laatste moment afgezien van een entree per helikopter. Maradona komt uit de spelerstunnel. Een gedrongen man met een enorme krullenbol houdt een paar keer een bal omhoog. Hij krijgt een microfoon in zijn hand gedrukt en zegt na een paar zinnen: ‘Viva Napoli!’ De 80.000 mensen luisteren ademloos. De Messias kan ook praten. Al deze mensen voelen zich even een van de drie koningen die Jezus in de kribbe mochten bewonderen.

MaradoNapoli is geboren!