Tijdens de Spaanse griep in 1918 was er geen paardensport meer mogelijk

In twaalf verschillende landen zijn er geen paardensportevenementen meer vanwege een uitbraak van rinopneunomie. Tijdens de Spaanse griep lag deze sport ook stil, omdat de paarden vanwege de vele sterfgevallen nodig waren voor begrafenissen. En dan was er ook nog bijna revolutie in ons land.

Foto via de beeldbank van het Noord-Hollands Archief

Ruim honderd jaar geleden vielen wereldwijd tientallen miljoenen doden door de Spaanse griep. Ook de Nederlandse sport werd zwaar getroffen. Het begon in de zomer van 1918 met de eerste berichten, waarna Het Sportblad, het orgaan van Amsterdamse Voetbalbond, met een voorspelling kwam: ‘Deze ziekte kan nog een ernstige spelbreker worden bij volgende wedstrijden.’

Dat was zeer juist opgemerkt. Voetbalwedstrijden werden afgelast wegens spelerstekorten. Bij atletiekwedstrijden bleven veel deelnemers weg. In steden als Almelo en Wageningen kwam er zelfs een compleet verbod op openbare vermakelijkheden, dus ook voor sportwedstrijden.

Geen paardensport

Deze chaos werd nóg erger door de socialistische revolutiepoging van Pieter Jelles Troelstra in november 1918. De legerleiding besloot daarom om alle militaire verloven in te trekken en de soldaten paraat te houden, net als eerder al in de zomer.

Door deze aanhoudende reeks van rampen en relletjes werd de paardensport zwaar geraakt. De legerleiding verbood in augustus 1918 militaire paardenwedstrijden in Tiel. Een draverij een week later in het Groningse Tolbert werd afgelast.

Door de vele sterfgevallen waren er in korte tijd veel begrafenissen. De paardensport kreeg zo al snel een enorm tekort aan paarden, omdat die allemaal werden ingezet bij al die begrafenissen. ‘Een sombere tijd voorwaar, dit einde van 1918,’ aldus een rouwende redactie van De Revue der Sporten.

In heel Nederland overleden uiteindelijk zo’n veertigduizend mensen aan de gevolgen van deze ziekte.