Wielrenster Keetie van Oosten-Hage won als eerste Nederlandse vrouw de wereldtitel

Keetie van Oosten-Hage wordt in 1968 de allereerste officiële Nederlandse wereldkampioen wielrennen op de weg. Ook al staan de kranten bol van deze unieke prestatie, ze schrijven toch vooral met veel dedain over die olijke meisjes op de fiets. Acht jaar later pakt Hage opnieuw de wereldtitel en is de sfeer in de media heel anders: er wordt met respect geschreven over dameswielrennen.

Een sip kijkende Anne Moeslman-Riemersma (l), naast kampioene Keetie van Oosten-Hage. Rechts de Italiaanse Luigina Bissoli, die brons veroverde. Foto Rob Bogaerts, via het Nationaal Archief

Begin september 1968 wordt in Italië eerst het WK baanwielrennen in Rome gehouden, vlak daarna is het WK op de weg in het noorden van de hoofdstad gelegen Imola. De pas negentienjarige in Zeeland geboren Keetie Hage is ook actief op het baantoernooi en doet daarna ‘een dagje Rome’.

Het Limburgs Dagblad schrijft dan ‘dat het goed zou zijn voor het Zeeuwse meisje om een dag te relaxen.’ Hage bezoekt onder meer de Sint Pieter en gaat naar de beroemde Trevifontein. Ze gooit er een vijftigliremuntje in en doet een wens. Over de inhoud doet ze dan geen uitspraak. Niet veel later wint ze de wereldtitel. ‘Toen ik over de eindstreep ging, dacht ik: dat kan niet, het is onmogelijk.’

Geen droom

Er was direct een sponsor geïnteresseerd in de kersverse Nederlandse wereldkampioen. De directeur van Campagnolo-fietsonderdelen wilde meteen een reclamedeal sluiten. Dat kon ze volgens het Limburgs Dagblad vast niet zelf: ‘Keetie zal voor dit soort zaken een goede adviseur moeten hebben anders gaan anderen van haar profiteren, want het Nederlandse meisje is op dit gebied natuurlijk grasgroen.’

Meisje dit, meisje dat, het klinkt allemaal nogal badinerend. Heel Nederland is eind jaren zestig in de ban van het feminisme, behalve het wielerjournaille. Het Vrije Volk kopt: ‘Regenboogtruitje voor Keetie Hage’ en de Friese Koerier noemt Keetie ‘Het sterkste meisje op de fiets.’

Na de kampioensrace laat Hage de rest van de wereld weten wat ze eerder wenste bij de Trevifontein: de wereldtitel. Een wielerwonder, en dat voor slechts 50 lire. Met de titel op zak groeit het zelfvertrouwen van het meisje. Ze overweegt startgeld te vragen, al is ze allang blij als haar onkosten voortaan worden vergoed. Honderd gulden lijkt haar dan ook een redelijk bedrag. Als ze een paar dagen later terugkeert naar haar woonplaats Sint Maartensdijk voltrekken zich nog meer wonderen. Van de inwoners krijgt ze een auto ‘van een Japans merk’ en de directeur van de Gazellefabriek, de vader van de dan piepjonge Erik Breukink, doet Keetie een nieuwe fiets cadeau.

Nummer twee

Acht jaar later pakt ze haar tweede wereldtitel op de weg, inmiddels als Van Oosten-Hage. In Ostuni in het zuiden van Italië verslaat ze in de eindspurt met gemak de rest van het peloton. Ze is blij met de zege, maar ze uit ook kritiek op de wielerwereld. Zo zegt ze in De Telegraaf: ‘We worden sportief gediscrimineerd maar ook worden voor ons zeer geringe tot geen onkostenvergoedingen betaald door de KNWU. Als je geen sponsor versiert dan kost het je handen vol geld.’

Er is in die acht jaar sinds haar vorige titel dus niet heel veel veranderd. Maar in de houding van de media is in de loop der jaren wel degelijk een verandering waarneembaar. Die nemen het vrouwenwielrennen steeds serieuzer en hebben het bijvoorbeeld bijna nooit meer over ‘meisjes op de fiets’, maar vaak gewoon over dameswielrennen.

Imponerende erelijst

En terwijl het feminisme terrein wint in de wielerjournalistiek, wint Van Oosten-Hage alles wat er te winnen valt. En dat in een tijd dat vrouwenwielrennen nog geen onderdeel is op de Olympische Spelen en er nog geen grote rondes door vrouwen worden verreden. Zo wint Van Oosten-Hage nog drie keer zilver en drie keer brons op het WK op de weg. Ze wordt op de weg ook negen keer Nederlands kampioen, een record. Daarnaast wordt ze op de baan vier keer wereldkampioen achtervolging en is ze ruim twintig jaar in het bezit van het werelduurrecord.

Geen slecht palmares van het Zeeuws Meisje.