3 april 1920: geboortedag olympisch zwemkampioen Nida Senff

De Amsterdamse zwemster Nida Senff won de gekste zwemfinale ooit. Ze won er olympisch goud mee. De originele filmbeelden staan hier,

Foto via Wikipedia

Het Nederlandse vrouwenzwemmen stond tijdens de Olympische Spelen van 1936 op eenzame hoogte. Van de vijf gouden medailles die er werden verdeeld, won Nederland er vier. Veertien van de 26 wereldrecords waren in handen van Nederlandse zwemsters. Nida Senff werd na haar overwinning op de schouders gehesen.

Nida Senff

Nida Senff was toen zestien jaar oud en lid van Amsterdamsche Dames Zwemclub. Ze won goud op de 100 meter rugslag in de idiootste zwemfinale ooit. Ze lag aan kop, miste een keerpunt, zwom terug toen ze dit constateerde, lag daarna op de vierde plaats, haalde diep adem, sloot haar ogen, knalde blind door het water, tikte aan, opende haar ogen en zag dat ze iedereen had ingehaald.

“Ik dacht, ik ga maar terug,” zei ze tegen de AVRO. “Misschien heb ik dan nog zilver of brons, maar ja, het is wel voor Holland, hé.”

Het Nederlandse feest werd nog groter toen Rie Mastenbroek achter haar de zilveren medaille won. Omdat Mastenbroek in Berlijn nóg drie gouden medailles won, was zij daarmee de meest succesvolle vrouwelijke olympiër tot dat moment. Fanny Blankers-Koen overtrof haar in 1948 met vier keer goud.

Eikenboompje

Elke kampioen van 1936 kreeg van de Duitse organisatie een klein eikenboompje mee. Senff plantte de boom bij het Olympisch Stadion, waar die tachtig jaar later nog steeds staat. Deze eik staat aan de achterzijde bij het water, kaarsrecht tegenover de Koninklijke Ingang.

Er staat nog zo’n boom: van de Nederlandse estafettezwemsters – onder wie Mastenbroek. Als levende getuigen van de onaantastbaarheid van de Nederlandse zwemsters van de jaren dertig van de twintigste eeuw.