31 juli 1936: het olympisch vuur arriveert in Duitsland
Op 20 juli 1936 begon de eerste olympische fakkeltocht ooit, van Olympia naar Berlijn. Op Sportgeschiedenis volgen we de complete route van ruim 3000 kilometer lang, elke dag opnieuw. “Het Olympische vuur zal de wereld openbaren hoe onzinnig de gruwelsprookjes zijn, die over Duitschland verspreid zijn.”
Het Leidsch Dagblad schreef hierover op 31 juli 1936: ‘Vanmorgen is de Olympische fakkel in het Duitsche Rijk aangekomen en wel in de kleine grensgemeente Hellendorf, die slechts 450 inwoners telt. Vandaag was het daar echter ongewoon druk daar de plechtigheid van de overreiking van den fakkel door bijna 30.000 menschen werd bijgewoond. Langs den geheelen weg van de grens naar Hellendorf, die bijna 2. K.M. lang is, waren bevlagde masten opgerichten.
Terwijl verschillende delegaties van sportvereengingen en andere organisaties opmarcheerden, kwamen ook de vele eeregasten aan. O.m. waren aanwezig de rijksstadhouder Martin Mutschmann, de Saksische ministers Fritsch, Lenk en Kamps en eenige militaire autoriteiten.
Te 11.45 uur Duitsche tijd kondigde de fanfare de aankomst van den laatsten Tsjechischen looper aan de grens aan. Hier nam de eerste Duitsche looper, Goldammer, den brandenden fakkel over om daarmede het vuur op het altaar in Hellendorf te ontsteken.
Rijksstadhouder Mutschmann hield bij aankomst een toespraak. Vervolgens werden duiven opgelaten.
De eerste Duitsche looper ontstak zijn fakkel aan het altaar om daarna zijn loop te beginnen. Hij werd overal stormachtig toegejuicht.’
In de Limburger Koerier lezen we over de toespraak van Mutschmann. En hij zeide: “De fakkel van het heilige vuur van Olympia gaat thans voor het eerst in de handen van Duitsche sportlieden over. De heilige vlam is door zes landen gesneld en de Olympische gedachte is gemeengoed geworden, niet alleen van de duizenden sportbeoefenaars, maar van de heele jeugd van al deze volken.
Duitschland belijdt de Olympische gedachte niet uit doelmatigheidsoverwegingen, maar in de overtuiging, dat het voor een groot denkbeeld strijdt. Het Olympische programma moet de wereld duidelijk maken, dat zij van tweedracht en zwakte slechts, kan genezen, indien zij de Olympische gedachte als draagster van cultuur beschouwt. Het licht van de fakkel zal fel opflikkeren in het duister der wereldcrisis en de vijanden, die den volken den vree hebben ontnomen, bannen. Het Olympische vuur zal de wereld echter ook openbaren hoe onzinnig de gruwelsprookjes zijn, die over Duitschland verspreid zijn. Allen zullen er zich van kunnen overtuigen, dat ons vaderland een land van orde en rust is en bewoond wordt door een vredelievend volk van hand- en hoofdarbeiders.”
Vanaf dat moment werd duidelijk wat de Duitse organisatie nou precies wilde met zowel de fakkeltocht als de Olympische Spelen. In het officiële rapport van deze Spelen schreef de organisatie tenslotte zelf:
‘The entire route through Saxony was lined by phalanxes of the members of National Socialist Party organizations, school children and sportsmen. When the report that the Olympic Fire had crossed the German frontier arrived at the Market Square in Pirna, fanfares were blown by Hitler Youth groups, and as the last notes died out the church bells began to ring.’
Propaganda dus.
