4 april 1928: olympische ringen bevestigd op Olympisch Stadion
Boven de hoofdingang van het Olympisch Stadion zitten de vijf olympische ringen. Die werden daar op 4 april 1928 aangebracht, samen met het olympische motto.
Olympisch Stadion mét olympische ringen
De eerste steen van het Olympisch Stadion werd op 18 mei 1927 gelegd door prins Hendrik. In het jaar daarop werd zowel het stadion gebouwd als alles daaromheen, zoals de Marathontoren, de toegangswegen en het zwembad.
Op een Olympisch Stadion horen olympische ringen, zo zei ook architect Jan Wils in een voordracht op 30 september 1927 voor de Afdeling voor Bouw- en Waterbouwkunde van het Koninklijk Instituut van Ingenieurs. ‘Op het voorvlak van het balcon zullen de 5 Olympische ringen, met de woorden “Citius, Altius, Fortius” worden aangebracht.’
Eén keer per maand gaf Wils een rondleiding voor journalisten en notabelen om te zien hoe de vorderingen waren. Zo ook in april 1928, een maand voor de opening van het Olympisch Stadion. ‘En nu staan we opeens op het voorplein,’ schreef De Nieuwe Rotterdamsche Courant, ‘aan den voet van den Marathon-toren. Slank als een minnaret verrijst hij in het vlechtwerk van balkon. 43 Meter hoogte heeft hij nu al bereikt, dus op drie Meter na is hij voltooid.’ Deze toren is namelijk 46 meter hoog, en niet 42,195 meter, zoals weleens wordt gezegd.
De NRC-verslaggever vervolgde zijn weg: ‘Boven de Marathon-poort aan zijn voet zijn al de gekleurde Olympische ringen aangebracht, benevens in brons het opschrift: Citius altins Fortius, dat is dus sneller, hooger en sterker.’
Olympisch Stadion zónder olympische ringen
In de zomer van 1928 was er geen ontsnappen aan dit olympische symbool, merkte De Telegraaf op 17 mei 1928 op: ‘De vijf Olympische ringen, in geel, blauw, groen, rood en zwart, staren u als magische figuren overal aan. Sommige hangen als groote hoepels aan onzichtbare draden in de hoogte tegen een zwarten achtergrond. Op een andere plaats ziet men ze in een klein hoekje op een aschbak of op een zeilpet afgedrukt.
Zij lijken de teekens van een of anderen geheimen bond, die u overal vervolgen en nergens met rust laten. En toch hebben zij slechts een vreedzame beteekenis: de in elkaar gedraaide ringen stellen de vijf werelddeelen voor in internationale vriendschap tezaam vereenigd. Voor wie het nog niet wisten, brengen wij in herinnering, dat blauw voor Europa, geel voor Azië, zwart voor Afrika, groen voor Australië en rood voor Amerika staat.’
Aldus De Telegraaf, die hier het bekendste misverstand over deze ringen verspreidde: de kleuren staan niet voor de continenten.
