Olympische SpelenSport en politiek

Amsterdam onderzocht omkoopbaarheid van IOC-leden

In het Stadsarchief Amsterdam liggen de documenten van de mislukte campagne van Amsterdam voor de Olympische Spelen van 1992. Daarin worden soms gemene dingen gezegd over elkaar.

De Volkskrant plaatste in 1999 het artikel ‘Strooigoed en graaien in olympisch Amsterdam’. Het was niet toevallig dat het net toen werd gepubliceerd, want het IOC schudde in die tijd op zijn grondvesten vanwege omkopingsschandalen rond Salt Late City, Sydney en Nagano.

Namens de krant doken John Schoorl en John Volkers in de archieven en vonden zo het bewijs dat Amsterdam waarschijnlijk ook geen schone handen had overgehouden aan de campagne om de Olympische Zomerspelen van 1992 binnen te halen. Dat is dus al heel lang bekend – in ieder geval bij mij. Omdat het archief van de Stichting Olympische Spelen Amsterdam 1992 nu openbaar is, heb ik zelf een aantal van die dossiers bekeken om inzicht te krijgen in de werkwijze van de Amsterdamse lobbyisten.

Loopt in jurk

De dossiers over de IOC-leden waren bijzonder gedetailleerd. Hoe belangrijker de official, hoe dikker de map. Over de toenmalige FIFA-voorzitter João Havelange was veel verzameld. Zo zei Kees Kerdel, toentertijd Nederlands IOC-lid, over zijn collega: ‘Zeer pedant man. Moet in de watten worden gelegd.’

Dergelijke info in deze rapporten werd verzameld in de afdeling ‘confidential’. Of iemand omkoopbaar werd geacht, stond daar letterlijk in vermeld. Sterker: het werd zelfs Kerdel nadrukkelijk vernoemd – nota bene als IOC-lid in functie! Zo was zijn oordeel over Gabriel Gemayel uit Libanon niet mals. ‘Waardeloos IOC-lid. Weet niets van sport.’ En verder: ‘Is om te kopen. Loopt in jurk.’

Over Louis Guiran-dou-N’Diaye uit Ivoorkust meldde Kerdel ook die omkoopbaar was. ‘Veel vergezeld van zijn zeer aantrekkelijke echtgenote.’

Manuel Gonzalez Guerra uit Cuba was als overtuigd communist – het stond ongeveer drie keer in zijn dossier – dan weer niet om te kopen, maar had wel een zwak punt: ‘Houdt veel van kaas.’ Ook vond hij het fijn dat niemand eieren naar hem had gegooid toen hij het WK honkbal van 1986 in Nederland had bezocht.

Of Amsterdam ook daadwerkelijk pogingen heeft gedaan deze mensen om te kopen met geld of kaas is uit dit archief niet te herleiden. Dat de IOC-leden elkaar niet altijd even aardig vonden, weten we dan weer wél.

Waardeer deze site!

Onze content is gratis. Vond je het de moeite waard? Dan kun je dat laten blijken met een kleine financiële bijdrage.

Mijn gekozen waardering € -

Jurryt van de Vooren
https://sportgeschiedenis.nl
Specialist in sporterfgoed. Al meer dan 25 jaar de enige Amsterdammer, die is afgestudeerd op Feyenoord.