Het jaar dat de Olympische Spelen uit elkaar vielen

De paardensport was in 1956 geen onderdeel van de Olympische Spelen in Melbourne. Dit onderdeel werd aan de andere kant van de wereld georganiseerd.

Indien Melbourne geen paardensport behoeft te organiseren, zal het toekomstige organisatoren moeilijk euvel kunnen worden geduid, wanneer zij om andere redenen na de toewijzing van de Spelen andere takken van sport gaan schrappen. Waarmede het hek van de dam is.

In februari 1953 nam de Australische minister van Volksgezondheid, Earle Page, het besluit dat er geen buitenlandse paarden werden toegestaan op de die Spelen. “In verband met het gevaar voor overbrenging van besmettelijke ziekten.” Alleen Engeland, Nieuw Zeeland en Ierland kregen hiervoor toestemming, maar daar schoot de rest van de paardenwereld weinig mee op.

Vijf maanden later kreeg het IOC de definitieve bevestiging dat buitenlandse paarden niet het Australische grondgebied mochten betreden, behalve als ze eerst zes maanden in quarantaine gingen. Dit onderdeel moest daarom óf worden afgelast óf naar een ander land worden verplaatst. Het IOC had een serieus probleem.

Jan Blankers – Telegraaf-journalist én de echtgenoot van Fanny – vond in ieder geval dat het IOC hiermee niet akkoord mocht gaan. “Wanneer namelijk zonder reacties deze beslissing wordt geaccepteerd, is een precedent geschapen, dat het hele programma van de Olympische Spelen op losse schroeven zet. Want indien Melbourne geen paardensport behoeft te organiseren, zal het toekomstige organisatoren moeilijk euvel kunnen worden geduid, wanneer zij om andere redenen na de toewijzing van de Spelen andere takken van sport gaan schrappen. Waarmede het hek van de dam is.”

De internationale sportwereld reageerde verdeeld op deze situatie. IOC-voorzitter Avery Brundage stelde voor om de paardensport te verhuizen naar de Winterspelen van 1956 in Cortina d’Ampezzo in Italië, maar vond geen gehoor. De internationale federatie van de paardensport (FEI) wist helemaal niet hoe het verder moest. En dan waren er nog landen, zoals Griekenland, die vonden dat Melbourne de complete organisatie van de Spelen moest worden ontzegd – niet alleen vanwege het gedonder met de paardensport, maar ook omdat de Australiërs de complete organisatie boven het hoofd leek te groeien.

Dubbele scheiding

Pas in mei 1954 nam het IOC enkele definitieve besluiten: de Spelen van 1956 werden definitief aan Melbourne toegewezen, maar de paardensport zou in Stockholm worden ondergebracht. Zo ontstond er een dubbele scheiding, omdat niet alleen twee verschillende landen de Spelen gingen organiseren, maar dat ook nog eens op twee verschillende tijdstippen. De Zomerspelen zelf waren van 22 november tot en met 8 december, waar de Ruiterspelen van 11 tot en met 17 juni waren. Met prins Bernhard als gastheer in Stockholm als voorzitter van de FEI – een functie die hij begin 1955 kreeg toegewezen.

Daarna is het nooit meer voorgekomen dat een onderdeel van de Spelen aan een ander land werd gegeven.