Marjorie van de Bunt was de eerste Nederlandse paralympische winterkampioen

Prins Willem-Alexander en prinses Máxima vlogen tijdens hun huwelijksreis naar de Paralympische Spelen in Salt Lake City om te zien hoe Marjorie van de Bunt een gouden medaille won – als eerste Nederlander op de Paralympische Winterspelen.

Marjorie van de Bunt sloot op de Winterspelen van 2002 haar sportieve loopbaan af met vier medailles. Op de voorgaande twee Paralympische Winterspelen had ze er ook al zes gewonnen. Ze was daarmee de eerste Nederlandse wintersporter, die prijzen won op de Paralympische Winterspelen.

In 1994 deed ze in Lillehammer mee aan haar eerste Winterspelen – zo’n 400 kilometer van haar toenmalige woonhuis in Noorwegen. Ze won er meteen vier medailles: drie keer brons bij het langlaufen en één gouden bij de biatlon. Deze Nederlandse successen in de sneeuw waren zestien jaar vóór de gouden medaille van Nicolien Sauerbreij.

Goh, ik wist niet eens dat Marjorie gehandicapt was.

Vlak voordat die Paralympische Winterspelen begonnen, beschouwde Van de Bunt zich nog als een valide sportster – niet als enige. “Goh, ik wist niet eens dat Marjorie gehandicapt was”, zei haar zus toen ze in 1993 hoorde dat Van de Bunt mee zou doen aan het EK voor gehandicapte langlaufers.

Haar linkerarm is tien centimeter korter als gevolg van een medische fout. Op vijfjarige leeftijd brak Van de Bunt haar elleboog, waarna een te strak gezet gipsverband een aantal zenuwen beknelde. “Ik heb er mee leren leven, want je bent nog klein en weet eigenlijk niet beter.”

Het weerhield haar er niet van om Nederlands jeugdkampioen te worden bij de valide langlaufers. “Dat ik er zo makkelijk inrolde, komt omdat de anderen net zo weinig ervaring hadden als ik. Dat is nu eenmaal het probleem in Nederland. Een echte langlauftraditie hebben we hier niet.” Dat bleek, want internationaal eindigde ze altijd bij de laatsten.

In 1993 stapte Van de Bunt over naar de gehandicaptensport en won opeens alles – ook internationaal. Het jaar erop heerste ze in de sneeuw – nota bene met de Winterspelen in Noorwegen. Van de Bunt zei hierover na afloop: “Sinds ik goud won, ben ik voor hun ook een beetje Noors. Toen ik werd gehuldigd voor de gouden medaille had ik een Noors petje opgedaan. Dat vonden die Noren prachtig.”

Zwangerschapsverlof

Vier jaar later in Nagano won Van de Bunt geen gouden medaille, maar een zilveren en bronzen. Onvoorstelbaar, want ze was toen met zwangerschapsverlof! “Ik kreeg de baby vijf weken eerder dan gepland. De bevalling was uitgerekend in januari, maar het werd december.”

Tijdens die Winterspelen in Japan was ze een bezienswaardigheid: “Ik was zelfs te gast in een tv-programma. De mensen waren enorm enthousiast. Duizenden toeschouwers bevolkten de tribunes. En de entreebewijzen waren toch echt niet goedkoop.” Onder die toeschouwers zat onder meer Erica Terpstra, wier enthousiaste toejuichingen Van de Bunt naar twee medailles droegen. Vier jaar later kreeg ze nog hoger bezoek.

De kroonprins komt langs

De Winterspelen van 2002 in Salt Lake City werden de laatste voor Van de Bunt. Ze sprak hierover met Dominique Weesie, die toen nog brave stukjes schreef voor De Telegraaf: “Na twintig jaar is het genoeg geweest, ik heb mijn kroost het afgelopen jaar nauwelijks gezien en op mijn werk ben ik al bijna een jaar niet verschenen.” Ze hoopte een gouden medaille te winnen, wat op de eerste dag al lukte. Daarna volgden drie zilveren plakken.

Helemaal bijzonder was dat prins Willem-Alexander en prinses Máxima hun huwelijksreis afsloten in Salt Lake City, speciaal voor Van de Bunt. Het koninklijke stel had hiervoor zijn reisschema op het laatst omgegooid. Het was mede een ideetje geweest van Jan Rijpstra, toen nog VVD-kamerlid en tegenwoordig burgemeester van Noordwijk. Willem-Alexander en Máxima woonden toen ook de openingsceremonie bij.

Willem-Alexander was niet voor niets gekomen, want Van de Bunt won goud. Tijdens de medaille-uitreiking feliciteerde hij haar met een mooie speech, waarin hij het belang van de Paralympische Spelen onderstreepte. Om het af te maken schoof het kersverse echtpaar aan bij een diner met de Nederlandse paralympische ploeg.

Voor Van de Bunt was het een waardige afsluiting van haar indrukwekkende loopbaan, maar sommige andere atleten waren er helemaal van in de war geraakt. De alpineskiers Kjeld Punt en Martijn Wijsman stelden teleur op deze Winterspelen, waar ze normaal altijd meestreden om de podiumplaatsen.

Na thuiskomst werd Van de Bunt benoemd tot ridder in de orde van de Nederlandse Leeuw. Twee jaar later kreeg ze de Audrey Hepburn Trofee vanwege haar verdiensten voor de gehandicaptensport.