Nederlandse evaluatie over München 1972: een verbroederend evenement

Nederlandse sporters waren opvallend positief over de Olympische Spelen van 1972. Dat schreef het NOC in een evaluatie over dit evenement. Het leek sommige deelnemers zelfs te zijn ontgaan dat er een terroristische aanslag was geweest. Een lang verhaal op Blendle over Wim Ruska en deze Spelen staat hier voor 69 cent.

Door de dood van judoka Wim Ruska is de aandacht weer gevestigd op de Olympische Spelen van 1972, die werd getroffen door een terroristische aanslag op de Israëlische ploeg. Een aantal Nederlandse sporters ging daarna naar huis, maar Ruska bleef en won twee gouden medailles. De kampioen kreeg na afloop een vijandige ontvangst, omdat hij had geweigerd te vertrekken. Ruska heeft dit nooit goed kunnen verwerken.

Dossier 1972

Het Nederlands Olympisch Comité heeft na afloop van deze Spelen een dossier samengesteld, dat is ondergebracht bij het Nationaal Archief. Hierin zit zowel een officiële evaluatie van het evenement als een reeks brieven van boze Nederlanders, die ruim veertig jaar later een goed beeld geven van de explosieve situatie waarin Ruska terecht was gekomen. De meeste topsporters oordeelden namelijk opvallend positief over het evenement, waar een groot deel van het publiek juist walgde van de Olympische Spelen.

Uit de evaluatie blijkt dat de sommige sporters de Spelen ronduit naïef hadden beleefd. Zo sprak iemand serieus over de verbroedering: ‘Vooral het zo gemakkelijk samengaan van al deze verschillende mensen en verscheidenste rassen is een hele belevenis.’

Zwak

Het zat sommige sporters wel dwars dat niet alle Nederlandse deelnemers in München waren gebleven. ‘Ik vond het jammer dat B. Kops het niet meer kon opbrengen, ik mocht hem niet beïnvloeden, maar ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat hier in alles de zwakte van onze topsporter in het geding kwam.’ Dat was een onwaarschijnlijk botte opmerking, want één van de trainingsmaten van worstelaar Kops was zojuist in München vermoord. “Iemand met wie je traint, is je vriend,” aldus Kops.

Het Nederlandse publiek koos in 1972 vooral de kant van sporters als Kops. Dat het NOC zijn ploeg niet had teruggetrokken leverde daarom veel boze brieven op. ‘Met al mijn kracht zal ik mij altijd verzetten dat één van mijn kinderen ooit in de topsport zal terechtkomen.’

Ruska werd daarom grotendeels vergeten. Hij was verpulverd door de linkse tijdgeest én het soms botte gedrag van de andere olympiërs.