Slecht nieuws voor Novak Djokovic: al in 1956 boog de sportwereld voor de quarantaineregels van Australië

Australië sluit de grens voor Novak Djokovic vanwege de wetgeving rond quarantaine. Al in 1956 handhaafde dit land zijn strenge regels, al had het daarvoor zelfs bijna de Olympische Spelen moeten opgeven.

Foto Andrew Campbell, CC BY 2.0, via Wikimedia Commons

Melbourne was in 1956 organisator van de Olympische Spelen als eerste land op het zuidelijk halfrond. Er waren daar toen zeer strenge regels voor de invoer van paarden, die zes maanden voor aanvang van de ruiterwedstrijden in quarantaine moesten – een enorm probleem voor de paardensport. Vier jaar voor aanvang hield de sportwereld er alleen nog geen rekening mee dat het land heel streng zou zijn, aldus Algemeen Handelsblad op 21 november 1952. ‘Aan Australië zal worden verzocht tijdens de Olympische Spelen in 1956 de voor paarden geldende quarantainemaatregelen in te trekken.’

Over tot de orde van de dag, meende de olympische beweging, maar dat was een ernstige misvatting. Deze kwestie groeide uit tot een splijtzwam – létterlijk. In april 1953 was er nog geen enkele versoepeling en daarom sprak het IOC opnieuw over deze zaak. Het dreigde zelfs de Olympische Spelen vanuit Australië te verplaatsen als de overheid deze wetgeving niet wenste te verlichten. ‘Hoewel de Australische afgevaardigden meenden, dat het vrijwel onmogelijk zou zijn het parlement te bewegen deze bepalingen te verzachten, zal men toch nog naar een oplossing zoeken.’

Geen concessies

De internationale sport ontdekte zo 65 jaar geleden al hoe serieus Australië is in het handhaven van zijn quarantaineregels, net zoals Djokovic nu dus ondervindt. In augustus 1953 ontving het IOC een brief van het organisatiecomité in Melbourne met de mededeling dat de quarantainebepaling voor paarden werd gehandhaafd, met als enige uitzondering paarden uit Groot-Brittannië, lerland en Nieuw-Zeeland. Het Australische ministerie van Volksgezondheid weigerde om de wet tijdelijk buiten werking te stellen, na overleg met de autoriteiten op veterinair gebied.

Australië nam daarmee zelfs het risico om de organisatie van de Olympische Spelen te verspelen, omdat ook het IOC weigerde in te schikken. Op 16 januari 1954 kwam hierover een speciale zitting in Lausanne. “Of wij, of de Australische regering zullen enige concessies moeten doen”, vatte IOC-voorzitter Avery Brundage het probleem kort samen.

Onder de geldende regels zou namelijk óf de paardensport van het programma verdwijnen óf worden verplaatst naar een ander land, in beide gevallen slecht nieuws voor het IOC. En als Brundage weigerde een concessie te doen, werden de Spelen in zijn geheel verplaatst, wat weer slecht nieuws was voor Australië. Toch weigerde de Australische regering om de quarantaine-bepalingen te veranderen, zelfs onder deze druk.

Lekker schelden

En dus was er in mei 1954 wéér overleg tussen de twee partijen. Generaal Gustaf Dyrssen, voorzitter van de internationale vijfkampfederatie en generaal Gaston de Trannoy, voorzitter van de internationale hippische federatie, kozen als tactiek Australië eens lekker uit te schelden, aldus het Algemeen Dagblad. ´Ze eisten, dat de Spelen elders gehouden zullen worden zo lang de Australische regering de quarantainebepalingen voor paarden handhaaft.’

Brundage kon daarmee wel instemmen, zei hij, maar slechts twee jaar voor de openingsceremonie was het helaas al te laat om nog een andere olympische stad te vinden. En inderdaad haalde Australië de schouders op na die scheldpartij. ‘In een telegram, dat te Lausanne arriveerde, meldde de heer E. Holt, secretaris van het Australische Olympisch Comité, dat de regering een laatste verzoek om de quarantaine-bepalingen op te heffen of te verzachten, definitief had afgewezen.’

Het IOC had geen andere keus meer om de hippische nummers te verplaatsen naar Stockholm, waarvoor het reglement werd aangepast. En zo versloeg Australië de internationale sportbeweging in deze strijd om zijn eigen quarantaineregels door net zo lang vol te houden tot er geen tijd meer over was voor een alternatief.

En deze tactiek wordt nu opnieuw toegepast. Djokovic maakt dus geen enkele kans.