De geschiedenis heeft Sven Kramer verslagen
Sven Kramer leefde jarenlang onder dezelfde druk als het Braziliaanse voetbalelftal. Het ging niet meer alleen over de belangrijkste sporttrofee, maar ook over het genezen van een nationaal sporttrauma.
Het hoogtepunt van de Olympische Winterspelen van 2018 was al voor de openingsceremonie vastgelegd in de geschiedenisboeken: Sven Kramer wint de 10.000 meter als de gongslag van zijn loopbaan.
Vancouver 2010
Zelf zal Kramer niet zo hebben gedacht, want in de topsport is het volkomen roekeloos als een prijs wordt gevierd voordat de wedstrijd is gespeeld. De volgers, duiders en specialisten kenden echter geen enkele terughoudendheid meer, waarbij zelfs de Volkskrant werd verweten zijn journalistieke plicht te doen met nieuws over Jillert Anema.
De missie van Kramer was een nationale missie. De schaatser moest eindelijk de bittere smaak wegspoelen van drie eerdere mislukte pogingen. En dan niet zozeer bij hemzelf maar vooral bij de Nederlandse schaatsliefhebbers, bij wie de verkeerde wissel van Vancouver 2010 een open wond is.
De race van vorige week was het medicijn tegen een nationaal sporttrauma. Het verleden moest worden uitgewist, waarmee Kramer met terugwerkende kracht eigenlijk ook de 10.000 meter van 2006, 2010 en 2014 schaatste. De geschiedenis was de grootste tegenstander.
Brazilië 1950
Tijdens het WK voetbal van 2014 overkwam de voetballers van het Braziliaanse elftal precies hetzelfde. Dit evenement was in hun eigen land en als vanzelf gingen de gedachten terug naar het WK van 1950, dat ook door Brazilië werd georganiseerd. Het thuisland, nog spelend in een wit shirt, ging er toen gemakshalve van uit dat het voor de eerste keer in de geschiedenis de wereldtitel zou winnen.
Een gelijkspel in de laatste wedstrijd tegen Uruguay was voldoende. Nog voor aanvang van de allesbeslissende wedstrijd lagen honderdduizenden overwinningvlaggetjes klaar. De eerste felicitaties van parlementariërs en senatoren waren uitgesproken de dag vóórdat Uruguay tegenstander was. De 199.854 toeschouwers in het Maracana Stadion – nog steeds een onaantastbaar record bezoekers – waren dronken van gepland geluk.
Uruguay won echter met 1-2 en was wereldkampioen. Brazilië was verbijsterd, de vlaggetjes en felicitaties gingen naar de vuilnisbelt. Nooit meer wilde dit land in het shirt spelen waarin het de wereldtitel van 1950 verloor en verruilde dit voor het geel – in 2018 nog steeds de nationale voetbalkleur.
Brazilië 2014 / Pyeongchang 2018
De Braziliaanse voetbalschande van 1950 moest ongedaan worden gemaakt tijdens het WK van 2014. De druk op het nationale elftal was gigantisch, want niet alleen het WK van 2014 moest worden gewonnen, maar met terugwerkende kracht eigenlijk ook het WK van 1950. De geschiedenis was de grootste tegenstander.
De Braziliaanse voetballers bezweken in de halve finale tegen Duitsland onder deze druk en verloren met 7-1. Geen finale, geen wereldtitel, geen genoegdoening voor 1950. Brazilië verloor op één toernooi twéé wereldkampioenschappen. De geschiedenis had het beste voetballand ooit verslagen.
Zo ging het vorige week ook met Sven Kramer. Geen olympisch goud op de 10.000 meter en geen genoegdoening voor de voorgaande Winterspelen. Kramer verloor in één wedstrijd vier olympische titels. De geschiedenis had de beste schaatser ooit verslagen.
