De oorlogsavonturen van Bep van Klaveren

De enige Nederlandse bokser met olympisch goud is Bep van Klaveren, gewonnen in 1928 in Amsterdam. Precies tachtig jaar geleden verliet hij Nederland om pas in 1947 terug te keren na wereldwijde omzwervingen.

Bep van Klaveren in 1954, foto ingekleurd zonder nabewerking

Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Bep van Klaveren niet in Nederland, want enkele weken na de inval in Polen vertrok hij naar de Verenigde Staten voor inmiddels zijn derde bezoek aan dit land. Op 22 september 1939 vertrok zijn boot, waar de nationale pers hem ondervroeg.

“Ik ben wel gedwongen om naar Amerika te gaan,” zei hij in De Telegraaf, “want van bokswedstrijden in Europa komt toch niets. Wanneer de oorlog kort duurt, zal men mij in Nederland nog wel eens zien optreden. Duurt hij lang, dan ben ik wel zoo langzamerhand te oud geworden, om nog een goed bokser te zijn. In elk geval zal ik in Amerika mijn best doen.”

Van de negentien gevechten daar zou hij er slechts één verliezen, alhoewel hij de nodige verwondingen opliep.

Piloot

De oorlog duurde echter lang en daarmee ook de afwezigheid van Van Klaveren. Hij reisde de hele wereld rond nadat hij zich in 1942 had aangesloten bij de Nederlandse luchtmacht in de Verenigde Staten. Zijn idee was eigenlijk om piloot te worden, maar in die functie maakte hij te veel brokken. Voor ieders veiligheid werd hij daarom sportinstructeur. In 1944 verhuisde van Klaveren naar Australië van waaruit hij bij de luchtstrijdkrachten verschillende aanvallen op Japan meemaakte. In zijn nieuwe land trouwde hij met verpleegster Joan Hogan.

In februari 1947 keerde hij terug in Nederland, opgewacht door Het Parool.‘Trappelend van genoegen, maar ook van de koude, stond onze populaire pugilist Bep van Klaveren donderdag op de Lloydkade In Rotterdam, direct na zijn aankomst, te midden van tientallen oude vrienden en bekenden, die hem na een afwezigheid van zeven jaar natuurlijk veel te vragen hadden.’

Op de boot terug was hij alweer in training gegaan om zo snel mogelijk de ring weer te kunnen betreden. In 1948 vertrok hij trouwens alwéér als emigrant. Kijk maar.