In de vorige eeuw waren dertien gevechten van de eeuw

Pure luiheid van de bijnaamverzinners: Rico Verhoeven en Badr Hari moeten nog beginnen maar nu wordt het al het gevecht van de eeuw genoemd. Die bijnaam is dus net zo stom als De Vliegende Hollander.

Hoe zou het leven van vechtsportpromotors eruit zien? In aanloop naar een potentieel spectaculair gevecht proberen ze vast iets een mooie slogan te verzinnen om het te verkopen.

“Iemand een goed idee?”

Stilte. Iedereen denkt.

Opeens slaat iemand met zijn hand op zijn voorhoofd: “Het gevecht van de eeuw!”

“Hoe kom je erop? Doen we!”

Een week later zit dezelfde groep weer bij elkaar om een volgend gevecht voor te bereiden.

“Iemand een goed idee?”

Stilte. Iedereen denkt.

Opeens slaat iemand met zijn hand op zijn voorhoofd: “Het gevecht van de eeuw!”

“Hoe kom je erop? Doen we!”

Een week later zit dezelfde groep weer bij elkaar om een volgend gevecht voor te bereiden.

Zo ging het in ieder geval in de twintigste eeuw met in de Nederlandse kranten aankondigingen van minstens dertien gevechten van de eeuw – alleen voor Muhammed Ali al zés. Kijk maar:

• 1936: Joe Louis – Max Schemling
• 1951: Randolph Turpin – Sugar Ray Robinson
• 1964: Muhammed Ali – Charles Sonny Liston
• 1965: Muhammed Ali – Charles Sonny Liston
• 1966: Muhammed Ali – George Chuvalo
• 1971: Muhammed Ali – Joe Frazier
• 1974: Muhammed Ali – Joe Frazier
• 1974: Muhammed Ali – George Foreman
• 1980: Roberto Duran – Sugar Ray Leonard
• 1981: Sugar Ray Leonard – Tommy Hearns
• 1982: Rudi Koopmans – Alex Blanchard
• 1988: Mike Tyson – Michael Spinks
• 1989: Sugar Ray Leonard – Tommy Hearns

Kortom: een bokswedstrijd verkopen als het gevecht van de eeuw is net zo origineel als de bijnaam Vliegende Hollander voor een Nederlandse sporter.