Zwemkampioene Nel van Vliet redde in 1958 het leven van de broer van Youp van ’t Hek

Op 17 maart 1958 lag Frank van ‘t Hek bewusteloos op de bodem van het zwembad van Naarden, broer van Youp en Tom. Olympisch kampioene Nel van Vliet heeft daarna zijn leven gered.

Nel van Vliet in 1950 in starthouding in het zwembad in de Kapelstraat in Hilversum. Foto Jacques Stevens via het Archief Gooi en Vechtstreek

In Hilversum woedt al een tijdje een discussie over een straatnaam voor Nel van Vliet, mede door een verhaal op deze site. Er is alleen een probleem, omdat er in Bussum al een Vlietlaan is. Daardoor dreigt er verwarring te ontstaan als er in die buurt ook nog een Nel van Vlietstraat is.

Dat snijdt hout, want verwarringen bij straatnamen kunnen ernstige gevolgen hebben. Dat de brandweer uitrukt naar een vermeende melding aan de Nel van Vlietstraat terwijl een pand in de Vlietlaan tot op de grond toe afbrandt. Daarom zal er in Amsterdam ook geen straat naar Piet Keizer worden vernoemd, omdat er al een Keizersstraat is (en een Keizersgracht).

Helaas toont Silvia Koudijs als dochter van Van Vliet hiervoor geen enkel begrip in een gesprek met De Gooi- en Eemlander. Ze vindt het allemaal maar “onbegrijpelijk”, “verwerpelijk” en “een regelrechte schande”.

Ze wordt helemaal onaardig als de sporters ter sprake komen, die wél een straatnaam in Hilversum hebben gekregen. Die kunnen niet in de schaduw van haar moeder staan, vindt ze. Jammer, want deze negatieve en respectloze opmerkingen helpen niet om haar moeder het eerbetoon te geven, dat ze verdient.

Reddingsactie

Jonas van ’t Hek levert op LinkedIn gelukkig wél een positieve bijdrage om te zoeken naar een gepaste manier om Van Vliet te eren. En dan niet alleen omdat zij olympisch kampioene is geweest en heel veel wereldrecords heeft gezwommen, maar omdat ze het leven heeft gered van Frank van ‘t Hek, toen een elfjarige jongen.

‘Op 17 maart 1958 redde Nel een jongetje van de bodem van het Naardens Zwemstadion,’ schrijft Van ’t Hek op LinkedIn. ‘Na 15 minuten kunstmatige beademing hadden velen de hoop opgegeven, maar Nel riep vastberaden: “Doorgaan!” Ze had gelijk, want na meer dan 20 minuten begon het elfjarige jongetje tekenen van leven te vertonen. Dat jongetje is inmiddels 78 jaar, heeft vier kinderen, negen kleinkinderen en geniet van het leven.’

Met als uitsmijter: ‘Dat jongetje is mijn vader.’

De achternaam Van ’t Hek klinkt misschien bekend in de oren. Het gaat dan ook om de broer van Youp en Tom, die toen werd gered. In 1958 zelf trok de reddingsactie meteen al de aandacht, zodat er in artikelen in verschillende media werd geschreven over de heldendaad van ‘de vroegere zwemkampioene Nel Koudijs – Van Vliet’.

Vijf dagen later stuurde de vader van Frank (en van Youp en Tom) een handgeschreven brief naar de redder van zijn zoon. ‘Thans wil ik U, mede namens mijn vrouw en kinderen, van harte dank zeggen voor al datgene, dat U voor hem heeft gedaan. Het is mede aan U te danken, dat wij hem hebben mogen behouden. Als Frank weer thuis is, zal ik hem persoonlijk eens naar U toesturen. Buiten dat hij U persoonlijk dient te bedanken, vindt hij het toch ook interessant, dat de wereldrecordhoudster bij zijn redding heeft geholpen.’

Youp

Na het overlijden van Nel van Vliet in 2006 kwam deze affaire opnieuw ter sprake. Dochter Silvia maakte een boekje over haar moeder, waarin ze schreef dat ze een mail had gestuurd aan Youp. Ze bracht daarin die bedankbrief uit 1958 ter sprake, waarop Youp meteen reageerde.

‘Silvia. In die tijd was ik vier jaar oud, maar het verhaal heeft een leven lang door onze familie gegonsd. Ze heeft hem echt gered. Heldinnendaad. Samen met twee anderen. De een was Dick van der Lijn, gymnastiekleraar aan de Godelindeschool en de ander weet ik niet. Hij werd dood van de bodem van het zwembad gehaald en door bikkelharde reanimatie is hij weer gaan ademen. Zonder een enkel gevolg.’

Heldin

Ook Frank zelf stuurde in 2006 een brief aan Silvia. ‘Het herstel duurde lang maar het jongetje kwam tot leven dankzij de niet aflatende ijver van uw moeder om door te gaan met kunstmatige beademing waar andere aanwezigen het eigenlijk al wilden opgeven.’

Hij sloot daarom af met zijn condoleances: ‘Ik wens u allen de kracht en de liefde om het verlies van uw moeder te verwerken. Zelf heeft zij altijd een speciaal plekje in mijn hart gekregen. Dat plekje zal door mij altijd worden gekoesterd.’

En dat is voor Jonas, zoon van Frank, dan ook een hele belangrijke de reden om een straat te vernoemen naar Nel van Vliet. ‘Nel is een heldin. Voor altijd. Zij verdient een eerbetoon.’

Waarbij ik er tot slot graag op wijs dat Nederland groter is dan alleen de gemeente Hilversum. Fanny Blankers-Koen heeft tenslotte een straatnaam in Zutphen. Elfstedenschaatser Janna van der Weg is dan weer vernoemd in Amsterdam. Dan is het dus ook mogelijk om buiten Hilversum een nieuwe straat te bouwen als eerbetoon voor Nel van Vliet. Er is vast wel ergens een plaats te vinden, waar ze nog geen Vlietlaan hebben.