Het baanrecord van Reinier Paping in Emmeloord is al 65 jaar onaantastbaar

Reinier Paping is overleden, maar zijn baanrecord op de 5000 meter in Emmeloord van 3 februari 1956 staat nog steeds.

Reinier Paping in 1963. Foto Jac. de Nijs via het Nationaal Archief

De winter van 1956 was een droom voor schaatsliefhebbers. In die tijd bestonden er nog geen kunstijsbanen in Nederland en daarom konden schaatswedstrijden alleen maar plaatsvinden op natuurijs. Om goed te kunnen trainen, moesten de beste schaatsers naar het buitenland, in de meeste gevallen naar Noorwegen.

En daar zat Reinier Paping dan ook toen het begin februari heel koud werd. Na de aankondiging van het NK allround op 4 en 5 februari bij ijsclub Kralingen in Rotterdam vertrok hij onmiddellijk vanuit Hamar. “Ik dacht: daar moet ik bij zijn, en ik heb opgebeld naar huis, mijn koffers gepakt, en de trein genomen.” Hij had het verder tegen niemand verteld, ook niet tegen de bondscoach Klaas Schenk, vader van Ard. “Wat zal hij opkijken als hij me morgen in Kralingen ziet,” zei hij tegen dagblad Tubantia.

Onderweg naar Rotterdam maakte hij echter eerst nog een tussenstop in Emmeloord om mee te doen aan de provinciale kampioenschappen van Overijssel, op 3 februari. Om zeven uur in de ochtend stapte Paping uit in Oldenzaal, waar zijn broer klaarstond met de auto om meteen naar Emmeloord te rijden. “En hier ben ik.”

De kans om in zijn eigen provincie het kampioenschap te winnen kon hij simpelweg niet laten lopen, ook al was er zo’n lange reis voor nodig. De andere schaatsers waren er niet blij mee, aldus Tubantia. ‘Zijn komst had op een aantal jongelui een zo deprimerende uitwerking, dat een van hen zich liet ontvallen: “Dan zijn wij kansloos.” Het was de Oldenzaler Steenbeke, die deze woorden sprak en hij bedoelde er mee, dat hij en de andere kandidaten voor het Overijssels kampioenschap hardrijden lange baan zich geen illusies meer behoefden te maken wat betreft het winnen van de titel. Want Reinier Paping is zoals we onlangs ineen interview met hem reeds vertelden een van de beste rijders van ons land.’

Paping was dan misschien nog geen nationale bekendheid, zeven jaar voor zijn Elfstedenzege, maar in Overijssel wisten ze wel degelijk dat hij aardig kon rijden. En dat bleek, want alle afstanden won hij, overigens zonder de 10.000 meter.

Afgelegen oord

Deze wedstrijden vonden plaats bij het zwembad in aanbouw in Emmeloord, op een ondergelopen weiland. Ongeveer op deze plek is nu nog steeds de ijsbaan, mits het koud genoeg is. ‘Op de vette, glibberige kleigrond, welke nog verraderlijker was dan het ijsoppervlak, is een praktisch ingericht houten gebouwtje opgetrokken en Emmeloord zou dan ook een uitstekende plaats zijn voor deze wedstrijden, ware het niet, dat het zo’n afgelegen oord is,’ zo oordeelde Tubantia streng.

Zelfs een val op de 1500 meter hield Paping niet tegen om als eerste te eindigen op die afstand, ondanks de vijf seconden tijdsverlies die hij daarmee opliep. Op de 5000 meter had hij een enorme voorsprong op zijn directe tegenstander en eindigde in een tijd van 9.34,4. Op het ijs stond inmiddels een plas water en Paping zelf spande zich niet heel erg meer in omdat er ook nog een NK was de volgende dag. Hij vertrok meteen daarna naar Rotterdam voor een avondje rust.

Zijn tijd op de 5.000 meter is nog wel steeds het heersende baanrecord, al meer dan 65 jaar! En zo ligt de sportgeschiedenis ook in Emmeloord soms op een ondergelopen weiland. Bij het NK allround eindigde hij op de zesde plaats, zeven jaar voordat hij de meest heroïsche prestatie leverde in de Nederlandse sportgeschiedenis.