Dick Bruijnesteijn over Bob Uschi

Tijdens de Sportherdenking van 2008 vertelde Dick Bruijnesteijn over zijn voormalige collega Bob Uschi.

Hoe ouder ik werd, hoe meer ik ging lezen over die rotoorlog

Op 4 mei 2008 was Dick Bruijnesteijn, alias Dik Bruynesteyn, gast bij de Sportherdenking in het Olympisch Stadion. Hij vertelde hier over zijn grote voorbeeld, Bob Uschi, die hij tijdens de oorlogsjaren ontmoette. Hier zijn verhaal.

“Voorjaar 1944, als ballenjongen in dit stadion, stond ik bijna in het veld en zag sporttekenaar Bob Uschi op de perstribune. Hoe wist ik dat? Omdat wij, als jongetjes langs hetzelfde loket waren geleid, waar vlak daarvoor de beroemde Uschi was binnen gegaan, routineus zijn perskaart tonend.

Uschi tekende voor De Telegraaf. In 1944 telde die krant welgeteld vier pagina’s. Daarvan was er een met advertenties, van die kleintjes, waarin bijvoorbeeld een kinderfietsje werd aangeboden. ‘Sport’ stond op de twee. Onthoudt u dit even, want daar stonden de tekeningen van Uschi ook.

Als vijftienjarige knipte ik die uit en plakte ze in een schoolschrift. Want er was namelijk ook nog iets goeds in die rotoorlog: de lijm was goed. En blééf goed, bleek later, veertig jaar later. Toen pas raakten de eerste knipsels los, los van het schoolschrift. Bij één van mijn verhuizingen – ik was toen al in de vijftig – dwarrelde een Uschi-knipsel op de grond, bleef daar liggen – ondersteboven.

Wat las ik, daar op de knieën op de vloer, op Uschi’s achterkant? Op, dus, de vóórpagina van De Telegraaf, een krant die als alle andere kranten werd gecontroleerd door de bezetter? ‘Door de Duitsers, daar in Rusland, rond Rostof, Charkof, of of…’ Met andere woorden: het oppercommando van de Wehrmacht maakt bekend dat de Russen Hitler dat land uitjagen.

Geleidelijk aan raakten meer Uschi’s los, of ik peuterde ze los. Want hoe ouder ik werd, hoe meer ik ging lezen over die rotoorlog. Afgedrukt op die voorpagina’s, achterop die grappige plaatjes van Uschi over wedstrijden als De Volewijckers – VUC of PSV – Longa. Of van Blauw Wit – Ajax, gespeeld in dit Olympisch Stadion, met veertig tot vijftigduizend toeschouwers.

Veertig tot vijftigduizend toeschouwers: elders in Europa verloren in hetzelfde weekend net zoveel mensen het leven – in het oosten, in Italië, bij de bombardementen en vooral in de concentratiekampen. Dat zullen er ook veertig tot vijftigduizend zijn geweest… ”