Tijdens de Tweede Wereldoorlog was het onmogelijk om tennisballen in te voeren
De Nationale Sportherdenking gaat dit jaar over tennis in de Tweede Wereldoorlog. Deze sport had te maken met een groot tekort aan tennisballen.
De Tennisbond groeide heel hard tijdens de Eerste Wereldoorlog, omdat zij als enige tennisballen vanuit Engeland kon importeren. Voor de clubs was dit zo goed als onmogelijk. ‘Men vreesde,’ schreef het jubileumboek van de KNLTB in 1939 over de Engelse overheid, ‘dat de gebruikte ballen hun weg naar Duitschland zouden vinden, waar men vilt en rubber kon gebruiken.’
Dankzij een slimme samenwerking legde de bond toch de hand op een groot aantal Engelse ballen. ‘Hoewel de Duitsche duikbooten menig Nederlandsch koopvaardijschip torpedeerden, kwamen de voor ons bestemde zendingen er gelukkig goed door.’ Alleen daarom al meldden zich veel nieuwe clubs bij de Tennisbond, omdat ze anders geen geschikt materiaal hadden – ook al was ons land neutraal.
Als het zoo doorgaat, dan zal de K.N.L.T.B. zijn diploma’s moeten uitbreiden met diploma’s voor tennisballen-reparateurs
Gebombardeerde ballen
Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Engelse import helemaal onmogelijk, waarmee het tekort snel opliep. Alleen al bij het bombardement op Rotterdam waren 12.000 ballen verloren gegaan.
Er werd van alles bedacht. Bij een toernooi in Amsterdam in september 1943 werden de deelnemers verplicht om zelf ballen mee te nemen. Er kwamen ‘ballen-klinieken’ voor reparatie en herstel. ‘Als het zoo doorgaat, dan zal de K.N.L.T.B. zijn diploma s voor oefenmeesters A en B moeten gaan uitbreiden met diploma’s voor tennisballen-reparateurs, of hoe men de heeren specialisten noemen wil. Het is een bedrijfstak op zichzelf geworden!’
De Nationale Sportherdenking heeft de tennissport als thema. Die vindt plaats op 4 mei bij het Olympisch Stadion.
Meer informatie of aanmelden hier.
Begin 1942 begon de NV Rubberfabriek Vredestein uit Loosduinen met een eigen productie van tennisballen, met technisch advies van de Tennisbond.
Het tekort werd alleen maar groter, waardoor er in 1945 meteen advertenties werden geplaatst door heropgerichte tennisclubs. ‘Goede tennisballen, rackets, tennis-schoenen en sportkleding te koop gevraagd door tennisclub’, aldus het Nijmeegsch Dagblad op 4 april 1945. In diezelfde stad kon iemand lid worden van Tennispark De Goffert als die vijftien gulden betaalde én twee tennisballen schonk.
Het tennisland Engeland zelf had in 1945 wellicht de grootste tekorten, omdat er in dat land elektrisch geladen kabels werden gebruikt om magnetische mijnen tegen te houden. Om die te laten drijven waren 23 miljoen tennisballen gebruikt…
