Twee tegenpolen in het American football

Dit weekend is de Super Bowl. Vince Lombardi en Tom Landry wisten het professionele American football in de jaren vijftig en zestig naar een hoger niveau te tillen. De karakters van de twee heren verschilden van elkaar als dag en nacht.

Vincent Thomas Lombardi werd op 11 juni 1913 geboren in Brooklyn, New York. Hij is een grootheid in het American football. Hij kon spelers geweldig motiveren en inspireren. Dankzij zijn kwaliteiten als coach domineerden de Green Bay Packers in de jaren zestig de NFL.

Lombardi begon zelf met het spelen van American football als fullback op de middelbare school. Hierna maakte hij deel uit van de beruchte ‘Seven Blocks of Granite’ van Fordham University. In 1937 studeerde hij magna cum laude af aan deze universiteit. Hij zou er in 1947 terugkeren als coach. Twee jaar later vertrok hij naar de militaire academie West Point, waar hem de fijne kneepjes van het vak werden bijgeleerd door de beroemde coach Red Blaik.

Op West Point zou Lombardi de basis leggen voor wat later de kern van zijn aanpak werd: eenvoud van uitvoering. In de loop der jaren zou hij zich ontwikkelen tot een onvermoeibare workaholic. In 1954 ging hij aan de slag als offensive-coach bij de New York Giants. Zijn hoogtepunt bij Giants maakte hij in 1956 mee, met het winnen van het NFL-kampioenschap.

Green Bay Packers

In januari 1959 tekende Lombardi een vijfjarig contract als hoofdcoach bij de Green Bay Packers. Bij deze club zou hij pas echt naam maken. Hij stond bekend om zijn extreem zware trainingen. Met zijn grote mond was hij altijd duidelijk aanwezig op en rond het veld. Hij eiste absolute toewijding van zijn spelers, en een ieder die niet naar hem wilde luisteren kon rekenen op een stevige scheldkanonnade. Zijn meedogenloze aanpak wierp vruchten af. In de jaren zestig wist Lombardi het NFL kampioenschap, inclusief de eerste twee Super Bowls, vijf keer op zijn naam te schrijven. Lombardi zou zijn carrière afsluiten bij de Washington Redskins.

Thomas Wade Landry werd op 11 september1924 geboren in Mission, Texas. Ook Landry begon zijn carrière als fullback op de middelbare school. Tijdens de Tweede Wereldoorlog zat hij bij de Amerikaanse luchtmacht en wist hij tijdens een fatale missie een noodlanding te overleven. Na de oorlog doorliep hij de Universiteit van Texas en vervolgde hij zijn footballcarrière als speler.

New York Giants

Zijn professionele debuut maakte hij in eind jaren veertig als cornerback bij de New York Yankees in de All-American Football Conference. Dit team fuseerde na afloop van het seizoen van 1949 met de New York Giants. Jim Howell werd in 1954 hoofdcoach van de Giants en hij benoemde Landry bijna direct tot speler-coach. Een jaar later stopte Landry als spelen en nam hij plaats op de bank als defensive-coach. Zoals gezegd was Lombardi toen net benoemd tot offensive-coach. In de periode dat Landry bij de Giants werkt zou hij zijn beroemde 4-3 verdediging ontwikkelen, een systeem dat later als standaard zou worden toegepast in de NFL.

In 1960 vertrok Landry als hoofdcoach naar de net opgerichte Dallas Cowboys. Het kersverse team had enkele jaren nodig om zich te ontwikkelen en zou pas in 1966 voor het eerst de playoffs halen. In 1967 won de club de Eastern Division. In 1970 stonden de Cowboys in de finale van de Super Bowl, die werd verloren van de Baltimore Colts. Landry zou de Super Bowl uiteindelijk tweemaal winnen, in 1972 en 1978. Hij zou tot 1988 als hoofdcoach bij de Cowboys actief blijven.

Lombardi overleed op 3 september 1970 aan de gevolgen van prostaatkanker. Ook Landry werd getroffen door een vorm van kanker, en wel door leukemie. Hij overleed op 12 februari 2000

Tegenpolen

Landry en Lombardi waren in alles elkaars tegenpolen. Lombardi was druk, luidruchtig en alom aanwezig. Landry daarentegen was rustig, hij praatte altijd heel zacht en hij trok zich het liefst zo veel mogelijk terug. Met zijn tweeën vormden ze als assistent-coaches, onder leiding van hoofdcoach Lee Howell, bij de Giants echter een geweldig duo. Ze waren geen dikke vrienden, maar er was wel sprake van groot wederzijds respect en bovendien ze vulden elkaar goed aan.