Ad Melkert wilde vroeger sportjournalist worden
Ad Melkert is benoemd tot de voorzitter van de Raad van Commissarissen van ADO Den Haag. Voor veel mensen is de overstap naar de sport een verrassing, maar sinds 2014 is Melkert voorzitter van de Nico Scheepmaker Beker voor het beste sportboek.
Begin jaren zeventig wilde Ad Melkert (1956) sportjournalist worden. “Ik volgde het sportnieuws intensief,” vertelde hij me in 2014. “Bij mijn kiosk bewaarden ze altijd zeven weekendkranten voor me, die ik dan op maandag op kwam halen.” Zijn grote sportjournalistieke voorbeelden waren Nico Scheepmaker en Maarten de Vos. “Zij waren mijn iconen, symbool voor een tijdperk.”
Het waren tenslotte de enerverende jaren voor de Nederlandse sport met de stormachtige opkomst van Ajax, Feyenoord en Oranje. “Van provinciale bekendheid werd Nederland opeens een wereldmacht in het voetbal. Het was een fascinerende tijd, wat ik combineerde als supporter en als schrijver.” Zelf had Melkert een seizoenkaart van Feyenoord, want dat was nu eenmaal de belangrijkste voetbalclub in Gouda en omgeving. Ook was hij voetbalscheidsrechter, bij junioren, senioren en ook het vrouwenvoetbal, dat toentertijd net opkwam. Zijn stukjes over het regionale voetbal schreef Melkert voor De Goudsche Courant. Dat beviel goed en daarom wilde hij verder. “In 1974 schreef ik me daarom in voor de School voor Journalistiek in Utrecht.”
De interesse voor politiek was er in die tijd overigens ook al. “Sport en politiek liep in die tijd bij mij heel erg door elkaar heen. Voor De Goudsche Courant bezocht ik bijvoorbeeld een politieke bijeenkomst van wethouderskandidaat Wim Deetman. Er waren vijf mensen in de zaal, waarbij de spreker en de journalist zijn meegerekend. Eigenlijk was ik de enige die avond die naar Deetman luisterde, want ik moest er een artikel over schrijven.” In hun latere politieke loopbaan kwamen Melkert en Deetman elkaar nog vaak tegen. Sterker nog: Deetman was de voorganger van Melkert bij ADO.
Melkert bij de SGP
De sportjournalistieke loopbaan van Melkert eindigde echter in 1974. “Het was vlak voor Nederland – Uruguay op het WK van 1974 toen het bericht kwam dat ik was uitgeloot voor de School voor de Journalistiek. Mijn moeder had er meer last dan van ik, want ik wilde er pas over nadenken na het WK. Eerst dat tournooi, waar ik alle wedstrijden van Oranje tot en met de finale bijwoonde, en daarna zou ik wel verder zien.”
Melkert koos daarop voor een studie in Amsterdam, waar de politiek steeds belangrijker voor hem werd. Wel speelde hij nog kort voor een voetbalclub in Sloterdijk. “Die club heette nota bene SGP. Voor zover ik me kan herinneren stond dat voor Sportvereniging Groenpol. Het was een bedrijfsclub, waar ik begon in het vijfde elftal. In mijn debuut scoorde ik twee keer, waarna ik werd gepromoveerd naar het vierde. De rest van het seizoen maakte ik alleen geen doelpunt meer en was mijn loopbaan bij SGP afgelopen.”
Melkert stopte als actief sporter en werd toeschouwer. “Ik heb tientallen keren Ajax – Feyenoord bezocht. Als lid van het kabinet had ik de eer de twee Champions League-finales van Ajax in 1995 en 1996 mee te maken.” Tijdens de UEFA Cup-finale van 2002 van zijn geliefde Feyenoord zat hij niet in het stadion, zo kort na de moord op Pim Fortuyn.
Nico Scheepmaker Beker
In 2014 werd Melkert gevraagd als juryvoorzitter van de Nico Scheepmaker Beker voor het beste sportboek – nota bene vernoemd naar één van zijn favoriete sportjournalisten uit zijn jeugd. In die tijd werkte hij nog vanuit Washington als onafhankelijk adviseur en spreker over internationale en sociaal-economische aangelegenheden.
Dit verzoek zag hij niet aankomen. “Ik ben aangenaam verrast door deze plotselinge wending in mijn carrière,” zei hij nadat hij in april had toegehapt. “De komende tijd zet ik me graag in voor de waardering van sportboeken.” In die weken sleepte hij grote hoeveelheden sportboeken de hele wereld over om een oordeel te vormen over de ingezonden werken.
Deze hernieuwde kennismaking met de sportjournalistiek viel Melkert niet tegen, zei hij in 2014. “Ik ben enthousiast over de huidige kwaliteit van het sportboek, die veel hoger lijkt dan enkele decennia geleden. Wat ik vooral merk is dat dit genre veel meer verweven is geraakt met andere terreinen als de onderzoeksjournalistiek en fictie. Die waren vroeger veel meer gescheiden. De auteurs van de huidige sportboeken hebben meer vrijheid.”
Weer vier jaar later vervolgt hij zijn sportieve loopbaan bij ADO Den Haag, naast zijn functie van voorzitter van de Nico Scheepmaker Beker. Er is weer een hoop te lezen, aldus deze lijst van inzendingen – alleen geen boek over ADO.
