Ajax in 1965: “Jammer dat Feyenoord nog geen kampioen is”

Op 19 april 1965 speelden Ajax en Feyenoord in het Olympisch Stadion. De verhoudingen een halve eeuw waren volkomen anders dan nu, want de Rotterdammers waren onderweg naar een landstitel, waar de Amsterdammers net boven de degradatiestreep stonden.

Aan het eind van het seizoen, op 2 mei, eindigde Ajax slechts vier punten boven hekkensluiter NAC. Daarbij moet overigens worden aangetekend dat voor een overwinning toen geen drie, maar twee punten werden gegeven.

Feyenoord daarentegen kon in de wedstrijd tegen Ajax kampioen worden. De laatste twee speeldagen voor het einde van het seizoen zouden er dan niet meer toe doen, omdat de club niet meer was in te halen door de naaste belager DWS.

Met Ajax in de sportieve touwen en Feyenoord al half in een roes leek er nog meer druk te staan op hun onderlinge wedstrijd. Als deze situatie zich in onze tijd zou voordien, zou dat in ieder geval wel zo zijn, want wat is er mooier dan het behalen van een kampioenschap op het veld van de aartsrivaal? En wat is er erger dan nog dieper af te zakken in het rechterrijtje dan na een nederlaag tegen de aartsrivaal?

Zo ging het alleen niet in 1965, blijkt na lezing van het Ajax-nieuws van april 1965. ‘Het legioen overstroomde de toegangsweg naar het Olympisch Stadion op een wijze, die het duidelijk maakte, dat men vandaag het rood-en-wit in de Rotterdamse kampioensmast verwachtte!’ Daarop volgden geen vijandelijke reacties – integendeel. ‘Op de stampvolle eretribune was het een mengeling van rood-witte Amsterdammers en idem Rotterdammers. De kwinkslagen waren dan ook niet van de lucht en het ging alles gemoedelijk en in verdraagzaamheid.’

Uit de wedstrijd zelf was niet te zien dat Ajax en Feyenoord zo ver uit elkaar stonden op de ranglijst. De Amsterdammers waren zelfs de betere ploeg, maar desondanks werd het na een mooie wedstrijd 1-1. Dat was voldoende voor de thuisploeg om definitief te ontsnappen aan degradatie. Feyenoord daarentegen moest nog minstens een week wachten voordat het kampioen zou zijn.

In onze tijd zou dat hebben gezorgd voor een gemeen lachje in Amsterdamse kringen, al helemaal omdat het maar om één doelpuntje ging. Maar – nogmaals – niet in 1965. ‘Eigenlijk jammer,’ vond Ajax het dat die extra goal niet was gevallen, ‘want het zou een vulcanische uitbarsting teweeg hebben gebracht en we hadden de vreugde-explosie graag gegund aan de felle aanhangers van de Rotterdamse top-club.’

Ajax, dat het jammer vindt dat Feyenoord geen kampioen wordt in een thuiswedstrijd in Amsterdam… Dat voelt niet meer aan als een halve eeuw geleden, maar als een compleet millennium geleden.