De Argentijnse sportjournalisten wilden alles weten van het brilletje van Joop van Daele
Joop van Daele is overleden, maker van het doelpunt waardoor Feyenoord de Wereldbeker van 1970 won.
Joop van Daele toont de Wereldbeker van 1970. Foto Eric Koch via het Nationaal Archief
De finale tussen Feyenoord en Estudiantes de La Plata was verdeeld over twee wedstrijden. De eerste was op 26 augustus in Argentinië, waarna het vervolg op 9 september in Rotterdam werd afgewerkt. Beide keren liep het uit op een veldslag.
Van Daele scoorde tijdens de tweede wedstrijd de winnende treffer in de 65e minuut, waarna verdediger Malbernat de bril van zijn neus trok. “Ik ging achter die man aan, maar hij gaf mijn bril snel over aan een andere speler, Pachame, die hem vervolgens in tweeën brak.“ De laatste tien tot vijftien minuten speelde hij zonder bril.
Ik heb een dienstbrilletje, dat precies in mijn oogkassen valt
Chemisch spul
Al vóór die wedstrijd in Rotterdam was het in Argentinië bekend dat Van Daele met die bril speelde, omdat dit op de internationale velden een zeldzaam verschijnsel was. ‘Voor Argentijnse televisiemensen was dat vorige week aanleiding om aan Van Daele speciale aandacht te besteden,’ schreef Het Parool op 5 september 1970. Dat was tussen de twee wedstrijden in.
Keer op keer zei de Feyenoorder tegen de verbaasde sportjournalisten dat hij van zijn bril geen enkele hinder ondervond. “Ik heb een dienstbrilletje, dat precies in mijn oogkassen valt. Daardoor blijft het altijd op zijn plaats. Een keer is die eraf geschoten, maar verder heb ik er nooit moeilijkheden mee.”
Hij had geen problemen met het zicht. “Om toeslaan te voorkomen, smeer ik de glazen van tevoren met een of ander chemisch spul in, waardoor ook zweet — en regendruppels — erlangs stromen. Met een zakdoek, die ik altijd bij me heb, veeg ik de bril weer even schoon. En dan zie ik alles weer even zuiver.”
Joop van Daele tegen PSV in 1970. Foto Bert Verhoeff via het Nationaal Archief
Lenzen
Tegen de Argentijnse pers zei hij verder dat hij best zónder bril op het veld kon staan, maar dat hij na een tijd dan wel vermoeide ogen kreeg. Van Daele probeerde nog enige tijd om met contactlenzen te spelen, maar dat werd niets.
Van Daele: “Ik kon ze er zelf niet in krijgen. De dokter moest het voor me doen. Dan zaten ze ook zo goed, dat hij ze er haast niet meer uit kreeg. Als je die dingen er echter niet zelf in kan zetten, krijg je ze niet mee. En daarom hebben we er maar vanaf gezien.”
De spelers van Estudiantes de La Plata hadden dus kunnen weten dat het geen enkele zin had om de bril van de neus van Van Daele te slaan. Die tien of vijftien minuten was geen probleem voor de Rotterdammer. Gelukkig deden ze het wél, want het leverde een klassiek verhaal uit de Nederlandse sportgeschiedenis op.
