De eerste Europa Cup voor het vrouwenvoetbal was in 1981 in Delft – toen nog officieus
FC Barcelona en VfL Wolfsburg spelen zaterdag in Eindhoven de finale van de UEFA Women’s Champions League. De verre voorloper van dit toernooi werd al in 1981 in Delft gespeeld op het veld van KFC’71.
Het terrein van KFC ’71 in 1992. Foto via het Erfgoed Delft
De finale in de UEFA Women’s Champions League vindt dit jaar voor de eerste keer plaats in Nederland. Volgens de officiële geschiedschrijving was de eerste editie in het seizoen 2001-2, toen nog onder de naam UEFA Women’s Cup. De geschiedenis van dit voetbaltoernooi gaat echter veel verder terug, maar dat was nog in de tijd dat de Europese bond zich hier niet mee bemoeide.
Officieuze Europese kampioenschappen
De Delftse vrouwenvoetbalclub KFC ’71 vierde op 23 en 24 mei 1981 haar tienjarige bestaan met een internationaal toernooi. Hiervoor waren de landskampioenen van Denemarken, Duitsland, Engeland, België, Frankrijk en Nederland uitgenodigd. Het team van KFC ’71 speelde zelf natuurlijk ook mee in ‘de eerste officieuze Europese kampioenschappen’.
Clubvoorzitter Bob Hollum en secretaris Louw den Dunnen hadden er maanden werk aan gehad, waarbij ze al snel opmerkten dat er geen enkele steun kwam vanuit de KNVB en de buitenlandse bonden. Alsof het niet erg genoeg was, was het weer zo slecht dat de brandweer de velden watervrij moest maken. En dan waren er ook nog de nodige ploegen, die zich vlak van te voren terugtrokken.
Succes
Op 28 en 29 augustus 1972 volgde toch een tweede editie, waarbij de er inmiddels werd gesproken over het officieuze Europese bekertoernooi voor landskampioenen in het damesvoetbal. Bertheke Hoejenbos en Maarten Rol hadden de organisatie overgenomen.
‘De Nederlandse kampioen, het Deventer Puck, heeft als tegenstanders Southampton (Engeland), Juvisy (Frankrijk), Frankfurt (West-Duitsland), Herentals (België), Rodovre (Denemarken) en het organiserende KFC 71,’ zo kondigde Het Vrije Volk aan. ‘De beker wordt zondagmiddag uitgereikt door Jo van Marie, voorzitter van de KNVB.’
Ook dit keer meldde zich vlak van te voren een belangrijke deelnemer af. Volkomen onverwacht bleef Southampton thuis, waarvoor geen vervanging meer mogelijk was. Vice-voorzitter Lou den Dunnen vond dat bijzonder frustrerend: “Organiseren wij met toestemming van de KNVB een officieus Europees kampioenschap voor damesteams en dan krijg je enkele dagen van tevoren een berichtje uit Engeland dat de Engelse kampioen Southampton niet komt. Voor ons een onbegrijpelijke zaak.”
Toch werd het dit keer wél een groot succes met uiteindelijk zo’n 1400 toeschouwers en de aanwezigheid van internationale media. De VARA besteedde er op de eerste dag vier minuten aan in het tv-programma Voetbal ’80, waarna het op zondag opeens erg druk was langs het veld. Met zuinig en tactisch spel eindigde Frankfurt op de eerste plaats.
De officiële poster van 1982, in het bezit van Bertheke Hoejenbos
Zoon
Van Marle was onder de indruk van het evenement en wilde daarom dat de UEFA dit een officiële status zou geven. “Damesvoetbal is in Nederland een gelijkwaardig deel van de bond. Vandaar dat het uit moet zijn met de improvisatie. Damesvoetbal is de kinderschoenen ontgroeid en dient minstens even serieus bekeken te worden als het herenvoetbal.” Helaas kwam hij wel terug op zijn toezegging om na de finale de prijsuitreiking te doen, omdat hij opeens ontdekte dat zijn zoon die dag jarig was.
Een jaar later volgde de derde editie, nog steeds officieus, met als deelnemers de Nederlandse kampioen RKTVC uit Tiel, de bekerwinnaar Puck en de kampioenen van België (Herentals), Denemarken (HEI BK) en Engeland (Doncaster Belles). De Deense kampioen was ongenaakbaar.
Pas in 2001 werd dit toernooi eindelijk officieel erkend door de UEFA – precies twintig jaar na de eerste officieuze editie in Delft. Met de finale zaterdag in Eindhoven komt dit evenement in feite weer thuis. Er is alleen niemand die het nog weet.
