De eerste landstitel voor Feyenoord was in 1924

Feyenoord kan zondag landskampioen worden. De eerste keer dat dit gebeurde, was in het Pinksterweekend van 1924. 

Het logo van 1924, uit het publieke domein via Wikicommons

Voor mijn boek De gele kaart van Neeskens heb ik veel uitgezocht over de geschiedenis van het nationale voetbalkampioenschap. In aanloop naar de verwachte titel van Feyenoord maak ik hierover een serie.

Pinksteren 1924

In het Pinksterweekend van 8 en 9 juni 1924 werden twee wedstrijden gespeeld in de zogenaamde kampioenscompetitie, bestaande uit de vijf regionale kampioenen van Nederland. Naast Feijenoord (zoals het toen nog vaak werd geschreven) waren dat Stormvogels, N.A.C., Enschede en Be Quick. ‘Feijenoord is nog een betrekkelijk jonge vereeniging,’ lichtte Het Nieuwsblad van het Noorden voor de zekerheid toe in zijn verslag van het voetbalweekend. ‘De club werd in Juli 1908 opgericht.’

Op twee achtereenvolgende dagen wonnen de Rotterdammers achtereenvolgens de uitwedstrijd tegen Enschede en in eigen huis van Be Quick uit Groningen. Dat eigen huis overigens was toen nog aan de Kromme Zandweg, in aanwezigheid van zo’n vijftienduizend toeschouwers. Het was dertien jaar voordat de Kuip in gebruik werd genomen.

Telefoon

Tijdens de eerste wedstrijd verzamelden de Rotterdamse supporters zich bij de sigarenwinkels, waar de tussenstanden vanuit Enschede werden doorgegeven. Op de radio werden namelijk nog geen rechtstreekse verslagen van voetbalwedstrijden uitgezonden, en daarom was er een telefonische verbinding met Enschede om zo de benodigde informatie te verzamelen. Dat werd dan weer doorgegeven aan de duizenden wachtende mensen, die in gejuich uitbarstten toen ze hoorden dat Feijenoord had gewonnen in het oosten van het land.

Het definitieve kampioenschap werd behaald na de zege op het Groningse Be Quick. Na de openingstreffer van de Rotterdammers beschreef de verslaggever van Het Nieuwsblad van het Noorden de reactie van het publiek: ‘De vreugde-uitbarsting van het duizend-koppige publiek is koddig om aan te zien.’ De eindstand was 3-1 voor Feijenoord.

Olympische Spelen

Enkele belangrijke spelers misten trouwens deze beslissende wedstrijden van de kampioenscompetitie vanwege een beroerde planning. Twee dagen vóór het Pinksterweekend speelde het Nederlands elftal op de Olympische Spelen in Parijs en maakte Kees Pijl van Feijenoord zijn debuut in de nipt verloren wedstrijd. Pijl was op tijd terug in Rotterdam voor de wedstrijd tegen Be Quick, maar kreeg geen toestemming om mee te spelen. Gelukkig had hij een dubbele troost: zijn ploeg was toch landskampioen geworden én Pijl werd beschouwd als de beste middenvoor van Europa tijdens het olympische voetbaltoernooi. Be Quick miste sterspeler Evert van Linge ook vanwege deze Olympische Spelen.

Mede door deze gelijktijdigheid van kampioenscompetitie en Olympische Spelen bleef de titel van Feijenoord enigszins onderbelicht, omdat er ook in 1924 al veel belangstelling was voor Oranje. En dan speelde het nationale team een verschrikkelijk goede wedstrijd tegen Uruguay, die werd verloren vanwege dubieuze scheidsrechterlijke beslissingen. Daarom kost het nu de nodige moeite om in de toenmalige sportpers nog wat terug te vinden van deze landstitel uit 1924.

Huldiging

De daaropvolgende huldiging voerde onder meer langs de Coolsingel tijdens een rondrit door de stad. ‘De breede Coolsingel was geheel gevuld met belangstellenden, van wie hier velen gebruik maakten om mee te loopen en zich aan de auto ’s vast te klemmen.’

De plaatselijke autoriteiten waren volkomen verrast door de grote opkomst, want er was geen ordehandhaver te zien: ‘Ter zijde van den stoet, die haar triomfale intocht deed op Rotterdam’s boulevard, van de lange reeks auto’s met rood-witte vlaggen gesierd en met kransen op de motorkappen, was geen enkele politieman te ontwaren. Het stond de duizenden enthousiasten vrij op de treeplanken en op de spatborden te klauteren en aan de kappen der auto’s te gaan hangen, waardoor het voorttrekken bemoeilijkt werd.’