De KNVB had een enorme hekel aan het Nederlands vrouwenelftal van 1956

Het Nederlands vrouwenelftal speelt vrijdag tegen Duitsland. Dat gebeurde in 1956 ook al, nota bene de eerste internationale wedstrijd ooit voor beide landen. We hebben de namen van alle Nederlandse speelsters.

Lenie van der Jagt uit Rotterdam was veertien jaar oud in de eerste wedstrijd van het nationale vrouwenelftal, gespeeld op 23 september 1956 in het Mathias Stinnes Stadion in Essen. Ze is nog steeds de jongste Nederlandse voetbalinternational ooit, zowel bij de mannen als de vrouwen. Ze scoorde in die wedstrijd ook nog eens de allereerste treffer van het Nederlands vrouwenelftal ooit. De ene historische gebeurtenis buitelde die dag over de andere.

De wedstrijd trok in die tijd alleen amper de aandacht. omdat de KNVB nog niets met vrouwenvoetbal te maken wilde hebben. Bovenstaande statistieken zijn daarom allemaal officieus, omdat de wedstrijd ook officieus was. Tóch was het de eerste interland van het Nederlandse vrouwenteam, officieel of niet.

Ik had geen echte voetbalschoenen en daarom heb ik die van mijn vader genomen

De voetbalschoenen van mijn vader

Lenie van der Jagt heet inmiddels Lenie van Wensveen en woont in Lekkerkerk. Sinds haar Oranje-debuut is ze altijd betrokken gebleven bij het voetbal, de sport die ze van jongs af aan meekreeg. “Mijn vader was er dol op. Hij speelde zelfs in het nationale ambtenarenelftal.”

Deze liefde voor de sport sloeg over op zijn dochter. “Zelf voetbalde ik altijd op straat, lange tijd als het enige meisje. Toen ik dertien jaar was stond er opeens in de krant dat er in de stad een damesvoetbalclub was gekomen, VVV Rotterdam. Ik ben naar de trainer gegaan om te vragen of ik mee mocht doen. Ik had alleen nog geen echte voetbalschoenen en daarom heb ik die van mijn vader genomen. Die waren veel te groot en dus deed ik er papieren proppen in.”

Korte tijd later speelde ze al in het eerste elftal van VVV Rotterdam en trok zo de aandacht van de Nederlandse Damesvoetbalbond, die vanwege de desinteresse van de KNVB zelf maar was begonnen met de organisatie van de interland tegen West-Duitsland. Ook de officiële bond van West-Duitsland erkende deze wedstrijd niet, want voetbal was een mannensport, zo vonden ze. Er was daarom geen sprake van dat de interland officieel werd goedgekeurd door de internationale voetbalwereld.

De vrouwen bedreven hun sport daarom onder zeer moeilijke omstandigheden. Van Wensveen: “De KNVB had zo’n hekel aan ons. Ze maakte bijvoorbeeld de regel dat we pas drie uur na afloop van een mannenwedstrijd het veld mochten betreden. Zo konden we vaak niet spelen, omdat de mannen pas om kwart over vier klaar waren. We mochten ook niet op de velden trainen van de gewone clubs.” Een voetbalclub die openlijk meewerkte aan vrouwenvoetbal riskeerde een hoge boete.

Het Nederlands elftal van 1956. Foto uit de collectie van Lenie van Wensveen

Een slank meisje

Toch stonden er in 1956 elf Nederlandse en elf Duitse vrouwen op het voetbalveld voor hun eerste internationale wedstrijd. De voorbereidingen waren niet optimaal geweest. Van Wensveen: “Vanuit Utrecht ging ik met de bus met de andere speelsters naar Duitsland, samen met mijn vader. Ik kende eigenlijk niemand uit mijn elftal. Ik was in ieder geval veruit de jongste.”

In aanloop naar de interland was er amper aandacht in de Nederlandse pers. Dagblad De Waarheid plaatste de opstelling van het Nederlandse team. De Rotterdamse krant Het Vrije Volk schreef een vooruitblik, omdat Van Wensveen uit die stad kwam. ‘Ze is een slank, blond meisje van veertien jaar. Zij zal als de jongste voetbal-international, die ons land ooit gehad heeft, zondag in een van die oranje-shirts gehuld zijn.’

De Nederlandse ploeg was kansloos tegen de Duitsers en leek met 2-0 te verliezen totdat Van Wensveen in de slotseconde scoorde. Ze kreeg de bal in het strafschopgebied voor haar voeten en schoot meteen raak.

Opstelling

Maar wie waren toch die andere vrouwen, die op 23 september 1956 in Essen de eerste interland speelden? Gien van Maanen stond in het doel, afkomstig van Herbido uit Utrecht. Ook Clazien Verhoef en Joke van de Groenekan kwamen van deze Utrechtse club.

Doel: Gien van Maanen (Herbido Utrecht)

Verdediging: Jopie Biere (EHDVV AGIDO Den Haag) en J. Kraayenbosch (Zeemeeuwen, Velsen)

Middenveld: J. Slagboom (VVV Rotterdam), T. van Zijl (DCO Haarlem) en Ciska Verhagen (DCO)

Voorhoede: Clazien Verhoef (Herbido), J. Bakker (Zeemeeuwen), Joke van de Groenekan (Herbido), B. de Graaf (DCO) en Lenie van der Jagt (VVV)

Reservebank: An Brouwer (Herbido), C. Boon (EHDVV) en J. Riethoven (Agido)

Gien van Maanen als voetbalster. Foto uit haar eigen collectie

B-elftal

Een week eerder, zo blijkt via Het Vrije Volk van 17 september 1956, was er nog een laatste oefening van het Nederlandse team tegen een B-selectie. Er bestond dus nog een tweede nationaal team! Daar hebben we ook de namen van.

Doel: J. Gunter (Agido)

Verdediging: B. van Diemen (BCO) en C. Boon (Agido)

Middenveld: Doortje (van der) Bijl (BCO), J. Rekoert (VVV) en An Brouwer (Herbido)

Voorhoede: Puck de Bruin (Herbido), Ria van der Breul (Herbido), H. Hoen (Agido), R. Riethoven (Agido) en F. van der Kolk (Zeemeeuwen)