De mislukte introductie van stadiongezang in het Nederlandse voetbal
Op 13 november 1927 was er tijdens de interland Nederland – Zweden een experiment om de duizenden supporters massaal te laten zingen. Het mislukte volkomen. “De mentaliteit is er eenmaal niet naar.”
Liedjes zingen in 1927 tijdens Nederland – Zweden. Foto via het Nationaal Archief
Het idee was niet spontaan ontstaan, maar bedacht door dagblad Daily Mail, zo schreef Het Vaderland op 10 april 1927. Het was een gigantische reclamestunt, die wonderwel goed aansloeg bij de Britten. De grote doorbraak was bij de finale van de FA Cup dat jaar toen duizenden mensen in gezamenlijk gezang uitbarsten. De Nederlandsche Voetbalbond, in 1927 nog niet koninklijk, wilde wel eens weten of de supporters van Oranje hiervoor ook te porren waren.
Toepasselijke liederen
‘Het bestuur van den Ned. Voetbalbond deelt mede,’ stond op 1 november 1927 daarom in de kranten, ‘dat ter gelegenheid van den internationalen voetbalwedstrijd Nederland—Zweden op 13 November a.s. de toeschouwers in het Stadion te Amsterdam zullen worden beziggehouden met gemeenschappelijk zingen van toepasselijke liederen, gewijd aan de voetbalsport, de spelers, de Olympische Spelen enz.
Het gemeenschappelijk zingen zal een uur vóór het begin van den wedstrijd aanvangen. Alle toeschouwers ontvangen bij hun entree in het Stadion een programma der op bekende melodieën te zingen liederen, waarvan de tekst wordt vervaardigd door den heer Clinge Doorenbos. Het spreekt vanzelf, dat de samenzang door muziek zal worden begeleid, terwijl een bekend Nederlandsch dirigent als muzikaal leider zal optreden.’
Het gaf een extra dimensie aan de wedstrijd tegen Zweden, waarop de Nederlandse voetballiefhebber zich verheugde. Er werd gespeeld in het Oude Stadion in Amsterdam, tegenover de huidige plek van het Olympisch Stadion. De bouw daarvan voor de Olympische Spelen van 1928 was nog in volle gang.
‘Stralend weer’, opende het Algemeen Handelsblad op 14 november 1927 het verslag van deze interland . Poëtisch vervolgde de verslaggever: ‘Zonneglanzen glijden over ons goede oude Stadion: het nieuwe aan den overkant ligt nog verlaten. Vroolijk wapperen de vlaggen op kanteelen en muren. Opgewekt maakt de menigte zich op voor den eersten internationalen wedstrijd weer in dit seizoen. Voetbaldag uit duizenden!’
Falende voorhoedes
Tot zover het enthousiasme, want zowel de wedstrijd als het gezamenlijk gezang viel tegen. Over het vertoonde spel was het Nieuwsblad van het Noorden kort en bondig: ‘In langen tijd hebben we in de hoofdstad geen internationalen wedstrijd gezien, die op zulk een laag peil stond als dien tusschen Nederland en Zweden.’ Na een saaie wedstrijd met falende voorhoedes won Oranje met 1-0.
Ook het samenzang stelde weinig voor. ‘Bezoekers kregen allen een boekske met liedjes,’ had de verslaggever van het Algemeen Handelsbad gezien, ‘op populaire wijs in voetbaltermen vervat.’ Duizenden toeschouwers zongen mee, duizenden zwegen echter even hard. ‘Een poging tot community singing wilde bij ons publiek niet slagen, omdat de mentaliteit er eenmaal niet naar is’, aldus het Nieuwsblad van het Noorden.
Zo succesvol de rage was in Groot-Brittannië, zo weinig weerklank kreeg het zingen in Nederland. Het zit blijkbaar niet in onze genen, nog steeds niet.
