De voetbaltweeling Arnold en Anton Hörburger speelde in 1910 een opvallende rol bij Nederland – België
Voetbaltweeling Quinten en Jurriën Timber speelden samen in het Nederlands elftal. In 1910 trokken Arnold en Anton Hörburger de aandacht bij een interland tegen België.
Arnold links en Anton rechts
De familie Timber heeft de derde voetbaltweeling aan het Nederlands elftal geleverd. René en Willy van der Kerkhof hadden de primeur, waarna Frank en Ronald de Boer volgden. Een tweeling in Oranje is dus een zeldzaamheid, want het nationale elftal bestaat inmiddels bijna 120 jaar.
Wonderbaarlijk genezen
Buiten die officiële statisteken is er nog een zeer interessant geval van meer dan honderd jaar geleden. De Rotterdamse voetballer Arnold Hörburger speelde voor VOC uit Rotterdam en debuteerde op 13 april 1910 voor Nederland in een wedstrijd tegen België. Zijn tweelingbroer Anton zat ondertussen op de tribune, óók van VOC. Na een half uur spelen strompelde Arnold geblesseerd van het veld, waardoor Oranje met tien spelers stond. In die tijd was wisselen nog verboden.
Het was dan ook heel gek dat aan het begin van de tweede helft dezelfde voetballer weer fris over het veld stuiterde alsof er nooit iets was gebeurd. In ieder geval vonden de Belgen dat zeer merkwaardig, die er zeker van waren dat Anton stiekem de plaats had ingenomen van zijn geblesseerde broer – tégen de regels in. Anton en Arnold leken zoveel op elkaar dat toch niemand ze uit elkaar kon houden.
Het Nederlands elftal van 13 april 1910. Arnold Hörburger zit helemaal rechts op de middelste rij. Foto uit de KNVB-collectie via het Nationaal Archief
Extra pijnlijk voor de Belgen was dat ook zij een speler waren kwijtgeraakt in de eerste helft: Charles Cambier. Een krant in Antwerpen schreef hierover: ‘Daardoor zijn alle spelers ontmoedigd en hebben geenszins aan de verwachtingen voldaan.’ Alhoewel Cambier ook een voetballende broer had, leek die helaas te weinig op hem om stiekem zijn plaats in te nemen – zoals de gebroeders Hörburger dus zouden hebben gedaan.
Oranje won met 7-0, waarna Anton door de Nederlandse supporters werd gehuldigd. Dat was weer extra reden om aan te nemen dat hij inderdaad stiekem had meegedaan. “Als ik gezegd had dat ik niet had meegespeeld”, zei hij zelf, “zou men mij toch niet geloofd hebben. Daarom liet ik de menschen maar juichen. Het bleef toch in de familie.”
De broers hebben daarna altijd ontkend dat ze deze persoonswissel hadden toegepast, maar glimlachten altijd opvallend geheimzinnig als de affaire weer eens ter sprake werd gebracht.
