Een schrijfster overtuigde Bernard Tapie om Olympique Marseille over te nemen

De twee jaar geleden op 78-jarige leeftijd Bernard Tapie heeft een grote rol gespeeld bij de modernisering van het voetbal in het midden van de jaren tachtig.  Zo kocht hij in het voorjaar van 1986 Olympique Marseille. Met alle gevolgen van dien.

 Stade Vélodrome van Olympique Marseille. Foto Hombrey via Wikicommons, Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 International  

Door Jurriaan van Wessem

Ongeveer tegelijkertijd met Silvio Berlusconi maakte Tapie zijn entree als clubvoorzitter en samen zorgden deze topondernemers ervoor dat het voetbal een nieuwe impuls voor het ingaan van de 21^e eeuw. Ze stonden aan de basis van de ontwikkeling die tot de Champions League heeft geleid en wellicht nog tot de vorming van de Superleague zal leiden.

Bernard Tapie vernieuwde het voetbal ook door de wedstrijden beter in de markt te zetten (en te verkopen als een spektakel), zijn club extra aandacht via de media te geven en vooral ook de spelers professioneler te begeleiden. Voor Olympique Marseille is hij zeker van onschatbare waarde geweest en laat hij als erfenis voor altijd de in 1993 veroverde Europa Cup achter. Nog altijd de enige beker met de grote oren, die door een Franse club is gewonnen.

Het was het hoogtepunt van het tijdperk-Tapie als voorzitter van l’OM. Maar tevens het eindpunt, want enkele dagen voor de finale in München had de clubleiding duidelijk een poging gedaan om een tegenstander (Valenciennes) om te kopen.

Deze misstap werd lang gebagatelliseerd door president Mitterrand, die in Tapie zijn enige goede opvolger zag als president van Frankrijk. Het was duidelijk dat de vijanden van de president en de topondernemer zich in de kwestie beten en dat Tapie uiteindelijk niet meer geschikt was om staatshoofd te worden. Er wachtte uiteindelijk voor hem een weg naar de gevangenis.

Toch is Tapie altijd mateloos populair gebleven bij een deel van de Franse bevolking en zeker in Marseille, waar hij graag zijn laatste rustplaats zal krijgen.

Staatsbanket

Bijzonder is het verhaal hoe hij ooit in het voetbal verzeild raakte. Tapie was in 1985 een zeer succesvol ondernemer, van wie werd beweerd dat alles dat hij aanraakte in goud zag veranderen. Hij was op dat moment zeer geliefd in Frankrijk omdat hij ook een grote tv-persoonlijkheid was geworden. Hij was sponsor/eigenaar van een wielerploeg en had in dat jaar met Bernard Hinault als kopman de Tour de France gewonnen.

Maar met voetbal had hij zich nog nooit bemoeid en hij had zich zelfs nooit serieus over het voetbal uitgelaten. Frankrijk had een jaar eerder het EK in eigen land gewonnen en dus was het best opmerkelijk dat Tapie zich daar afzijdig van had gehouden.

Maar op 2 oktober 1985 zou alles veranderen. Tapie was uitgenodigd voor een speciaal staatsbanket op de ambassade van de Sovjet-Unie in Parijs ter gelegenheid van het bezoek van president Gorbachov aan François Mitterrand. Tapie zat aan een tafel met Edmonde Charles-Roux, de vrouw van burgemeester Gaston Deferre van Marseille. Ze raakten aan de praat over de stad en de zieltogende voetbalclub.

De burgemeestersvrouw, zelf een zeer gewaardeerd schrijfster, sprak Tapie toe: ‘We hebben een groot stadion en we hebben een gepassioneerd publiek. Het enige dat er nu nog nodig is, is een topploeg. U bent iemand die daarvoor kan zorgen, meneer Tapie. U bent misschien de enige op dit moment in Frankrijk die daarvoor kan zorgen. Kom ons toch helpen.’

Luidruchtige hoek

De topondernemer, die waarschijnlijk met hele andere bedoelingen aan tafel zat, speelde het spel meteen mee. Meer mensen mengden zich in het gesprek en natuurlijk zaten er ook onder de gasten meer fans van l’OM, zodat het een geanimeerd gesprek werd.

De mensen aan de andere tafels keken een beetje verbaasd en geïrriteerd naar de luidruchtige hoek tijdens dit toch zeer officiële en diplomatieke diner. Edmonde Charles-Roux vroeg via een ober of haar man zich even bij haar wil melden. Mitterrand was not amused toen de burgemeester van Marseille even de tafel met hoofdgast verliet.

Tapie sprak kort met Gaston Deferre en maakte een afspraak om elkaar later in de maand te ontmoeten in Marseille. De burgemeester keerde terug aan de hoofdtafel maar was met zijn gedachten al lang niet meer bij de begrippen ‘perestroika’ en ‘glasnost’ maar vooral bij de realisatie van een topclub in Marseille.

Drie dagen later belde Deferre met Tapie. De topondernemer had wel zin om Olympique Marseille uit een sportief coma te halen en nam de club in het voorjaar van 1986 definitief over met revolutionaire plannen voor het voetbal.

De rest is geschiedenis.