Elles Berger woonde in het Olympisch Stadion
Elles Berger is tachtig jaar geworden. Ze is de dochter van Chris Berger, in de jaren 30 de snelste man ter wereld. In 1945 werd hij opzichter van het Olympisch Stadion, zodat Elles opgroeide in een bijzondere omgeving.
Zijn dood kwam hard aan in de Nederlandse sportwereld. Elles Berger: “Ik heb nooit zoveel mannen zien huilen als tijdens de begrafenis van papa.” In al die jaren had hij een onuitwisbare indruk gemaakt. “Hij was een soort Cruijffie. Mijn vader kende iedereen en iedereen kende hem.”
Berger begon pas op 18-jarige leeftijd aan atletiek om meteen alles te winnen. Veruit zijn beste jaar was 1934 met twee keer goud op het eerste EK atletiek uit de geschiedenis, zowel bij de 100 als 200 meter. Vlak daarvoor had hij het wereldrecord op de 100 meter geëvenaard in een tijd van 10.3 seconden – de enige Nederlander ooit die dit presteerde. Alleen tijdens de Olympische Spelen van 1932 en 1936 stelde Berger teleur, wat hem overigens niet interesseerde. “Papa was heel nuchter.”
Het huwelijk van Elles Berger en Barry Hughes
In augustus 1943 liep Berger in het Olympisch Stadion zijn laatste wedstrijd, met lof en bloemen. Twee jaar later werd hij in hetzelfde stadion de nieuwe opzichter als opvolger van dhr. D. Veen. De familie Berger verhuisde met twee dochters naar het portiershuisje van het stadion. Nooit meer zou iemand proberen zonder kaartje naar binnen te rennen, want tegen de snelste man van de jaren 30 zou alleen Jesse Owens een kleine kans hebben gehad. “Mijn vader kon je er niet uit lopen als je een vals kaartje had.”
Het Olympisch Stadion was tot en met 1965 het ouderlijk huis van Elles Berger. Ze heeft er alles gezien: DWS, Ajax, wielrennen, de bloemencorso’s – noem maar op. “Als klein meisje heb ik in augustus 1945 aan het Bevrijdingsspel meegedaan. Ik zat nog op school toen ik er begon als omroepster. Alles deed ik, behalve speedway.” Ze werd er ontdekt door de tv, waarvoor ze tientallen jaren heeft gewerkt.
In het stadion leerde ze Barry Hughes kennen, die voor Blauw Wit naar Nederland was gekomen. “Papa hielp Bar na blessures. Hij had hele specifieke opvattingen over conditietraining, heel modern. Als een van de eersten was hij bezig met intervaltrainingen.”
Op 13 mei 1965 trouwden ze en verlieten het ouderlijk stadion. Drie maanden later verzamelden zich honderden rouwenden mensen uit de sportwereld op begraafplaats Zorgvlied in Amsterdam. ‘Een eerbiedige défilé langs de met vele bloemstukken overdekte groeve besloot deze droeve plechtigheid,’ schreef De Telegraaf, ‘waarin de Nederlandse sportwereld afscheid nam van een voorbeeldig sportman en mens.’
Barry Hughes is in 2019 overleden.
