Feyenoord-doelman Adri van Male kreeg dertig cent voor het spelen van een interland

Op 21 oktober 1936 speelde Oranje een oefenwedstrijd tegen Doncaster Rovers. De KNVB verdiende die dag duizenden guldens. De spelers kregen alleen een reiskostenvergoeding.

Adri van Male in 1940 voor het Nederlands elftal. Foto Co Zeylemaker / ANP via het ANP Archief

Het betaald voetbal werd in 1954 ingevoerd in Nederland. In de jaren daarvoor werd een voetballer voor het leven geschorst als werd aangetoond dat die geld had ontvangen voor het spelen van een wedstrijd. Alleen amateurs werden toen nog toegelaten in het Nederlandse voetbal.

Ondertussen zaten er wel wekelijks tienduizenden mensen in de stadions, die gewoon hadden betaald voor hun kaartje. Alle opbrengsten gingen naar de KNVB, de clubs en de stadions. De voetballers kregen helemaal niets, ook al waren er veel spelers die dat in de jaren dertig vreselijk goed hadden kunnen gebruiken. In ons land was toen grote werkloosheid vanwege de grote economische crisis. Voetballers, die hierdoor in de problemen waren gekomen, hadden met een deel van de opbrengsten van hun eigen wedstrijden zichzelf kunnen onderhouden, maar dat mocht dus niet.

Oefenwedstrijd Oranje

Dat gold ook voor de internationals als ze werden opgeroepen om voor Oranje uit te komen. Ze kregen daarna slechts een reiskostenvergoeding uitgekeerd. Dat was niet zo veel, zoals op 21 oktober 1936 na een oefenwedstrijd van Oranje tegen de Doncaster Rovers, gespeeld in het Kasteel van Sparta.

Uit de cijfers van de KNVB blijkt dat er die dag ƒ4.471,60 winst werd gemaakt – in onze tijd te vergelijken met zo’n 45.000 euro. Sparta en de KNVB kregen ieder de helft, een lucratieve bezigheid.

Voetballer Bep Bakhuys kreeg ƒ3,15 voor de reis van Zwolle naar Rotterdam. Feyenoord-doelman Adri van Male kreeg precies dertig cent, omdat hij woonde in de stad waar de wedstrijd werd gespeeld.

Dertig cent voor een wedstrijd in het Nederlands elftal! En de eer natuurlijk, maar die kan je niet eten.