Frans de Munck en Cor van der Hart speelden in 1955 voor het allereerste Nederlandse zaalvoetbalteam

De Nederlandse zaalvoetballers zijn begonnen aan het WK futsal. In 1955 deden hun hele verre voorgangers al eens mee aan een internationaal toernooi met miljoenen kijkers.

Linksboven Cor van der Hart (via Nationaal Archief), midden Frans de Munck (via Nationaal Archief), rechtsboven Rinus Schaap (via Streekarchief Gooi en Vechtstreek), linksonder Theo Timmermans (via Nationaal archief), rechtsonder Sjel de Bruckere (via Wikipedia)

Ruim dertig jaar geleden werden de eerste officiële internationale zaalvoetbaltoernooien georganiseerd, onder leiding van de FIFA en de continentale voetbalbonden. Dat wil niet zeggen dat er in de jaren daarvoor niets is gebeurd. Op 1 september 1955 bijvoorbeeld speelde een Nederlands zaalvoetbalteam in Londen een wedstrijd tegen Wales.

Het was voor de zogenaamde TV-Cup, die, zoals de naam al zegt, werd uitgezonden op de Britse televisie. In Nederland had in die tijd amper iemand nog zo’n toestel, maar de wedstrijden werden al wel in samenvatting uitgezonden. In Groot-Brittannië trok dit toernooi miljoenen kijkers met in de zaal zelf enkele duizenden bezoekers. ‘De wedstrijden werden in een zaal gespeeld, op een veld dat iets groter was dan een tennisbaan,’ aldus Het Vrije Volk. ‘De bal mocht niet hoger dan de schouder worden gespeeld, de speeltijd bedroeg vijf minuten, en de buitenspelregel gold niet.’

Team Nederland

De vijf Nederlandse deelnemers waren zeer bekend in die tijd als veldspelers: doelman Frans de Munck (Fortuna ’54), Sjel de Bruyckere (Willem II, regerend landskampioen), Cor van der Hart (Fortuna ’54), Theo Timmermans (ADO) en Rinus Schaap (’t Gooi). Voor deze ene keer waren ze als zaalvoetballers naar Londen gegaan. Ver voordat Nederland zijn eerste officiële zaalvoetbalteam samenstelde, vertegenwoordigden zij dus ons land al op een internationaal toernooi.

Namens Nederland scoorde Timmermans twee maal tegen Wales, waarmee gelijk werd gespeeld. Toch won Wales, omdat er ook een regel bestond dat bij een gelijk spel de ploeg won, die de minste overtredingen had gemaakt. Dit land won daarna ook de finale tegen Engeland na de sudden-death: wie als eerste scoorde na de reglementaire speeltijd, had gewonnen.

Terug in Nederland zei Timmermans dat hij het sportieve uitstapje erg had gewaardeerd. Volgens hem was zaalvoetbal uitstekend voor de conditie en techniek. Toch zou het nog een hele tijd duren voordat die sport zich in ons land ontwikkelde, vooral vanwege een dramatisch tekort van sporthallen in de jaren vijftig. Er was simpelweg geen ruimte voor.

Zo werden Frans de Munck, Sjel de Bruckere, Cor van der Hart, Theo Timmermans en Rinus Schaap de prille pioniers van het Nederlandse zaalvoetbal, maar dan wel in een buitenlandse hal. De filmbeelden uit 1955 bestaan trouwens nog en worden bewaard door Beeld & Geluid.