Het debuut van Maradona bij Napoli
De sportfilm van deze zomer, Diego Maradona, gaat volgende week in Nederland in première. Ik had het geluk om hem echt van dichtbij mee te maken in zijn Napolitaanse jaren en tijdens het WK in Mexico. Uren in trainingskampen, soms een pizza delen met hem, vaak kijken naar wonderbaarlijke acties op trainingen, nietszeggende perspraatjes met soms opmerkelijke uitspraken en vooral ook obsceen wangedrag wanneer hij te laat op een training kwam en duidelijk nog stoned uit zijn bolide tuimelde. Deze week 35 jaar geleden maakte ik het debuut van Maradona bij Napoli mee. Hieronder een persoonlijk relaas uit die tijd.
Het is hartje zomer, aan de vooravond van Ferragosto, en Siena puft in de hitte. Ik wandel over het wonderschone Piazza del Palio. Er zijn een paar toeristen die de zonnestralen trotseren. In de verte klinkt gejuich. ‘Alé, alé.’ Een buitenlands echtpaar schrikt verontrust op. Ik bewonder de schoonheid, maar ben met mijn gedachten meer bij een ontmoeting die over een paar uur zal plaats vinden.
Diego Maradona is in town… en ik zal hem spreken. Hij zal die middag zijn eerste wedstrijd spelen voor Napoli. De oefenpot was al gepland voor de transfer had plaats gevonden. Het Argentijnse wonderkind is al onthaald in het stadion van Napels. Het nieuws van de transfer zorgde voor het grootste volksfeest in de stad sinds de bevrijding.
Een maand later moet Maradona zich melden in een Toscaans wijndorp met de welluidende naam Castel del Piano. Duizenden Napolitanen hebben hun vakantie ervoor opgegeven om bij de eerste trainingen aanwezig te zijn. In de kranten worden zelfs zijn treffers geteld die zijn gemaakt in de onderlinge trainingspotjes. De Argentijn is al heilig verklaard voordat er een bal is getrapt.
In Napels is er meteen een tango gecomponeerd ter ere van hem. En hier in Siena worden bij speciale kraampjes onder de toonbank cassettebandjes met deze hit verkocht. Er wordt nog meer verkocht: T-shirts, haarbanden, vlaggen en foto’s. Alles is nep of namaak, dus eigenlijk ook weer origineel en zeker voor de ware fan een collector’s item.
Diego loopt warm en houdt ondertussen een balletje hoog. Het publiek juicht. Diego doet zijn schoenen uit en verlaat op sloffen het veld. Het publiek juicht. Diego komt even later in een hemelsblauw shirt met rugnummer 10 weer het veld op. De koning zwaait met een gulle glimlach naar zijn onderdanen. Hij wordt toegejuicht. Met ritmisch geklap wordt er begonnen aan de wedstrijd. Siena is een vierdeklasser en stelt als serieuze tegenstander niet veel voor. De toeschouwers vergapen zich vooral aan de duurste voetballer ter wereld. Napoli wint met 4-1. Elders in de wereld leidt dit tot een tweeregelig bericht, maar hier worden pagina’s volgeschreven met wetenswaardigheden over deze wedstrijd.
Na afloop mag ik de persruimte in, die grenst aan de kleedkamer. Iedereen wacht op het moment dat de deur opengaat en Maradona verschijnt. Ik stel me strategisch op en sta naast de dochter van de voorzitter van Siena, niet wetende dat ze de rockster Gianna Nannini is. Zij is bekend en mag Maradona als eerste aanspreken. Daarna is het mijn beurt.
Ik word hard in de rug geduwd en stel een vraag. Maradona luistert naar me en antwoordt. Vervolgens geeft hij me een hand en vraagt hij me of ik een handtekening wil. Ik zeg maar ja, het kan altijd ergens goed voor zijn. Ik ben op dat moment al mijn gestelde vraag en zijn antwoord vergeten. Ik sta naast Maradona en denk wat hij zegt: ‘Het is wel erg heet. Ik kap ermee.’
Maradona doet de deur van kleedkamer weer open en verdwijnt. De machteloze journalisten vragen vervolgens aan mij wat Maradona tegen mij heeft gezegd. Ik verzin maar wat uit het repertoire van Barend Servet. Die quote is een dag later de kop van een lokaal sufferdje: ‘Ik ben niet ontevreden, want alle begin is moeilijk.’
(Uit: Je travaille – I travel )
