Het eerste kampioensjaar van Feyenoord: Bertus Bul debuteert bij Nederland – Zwitserland

Op 25 november 1923 speelde het Nederlands elftal tegen Zwitserland. Het was het debuut van Feyenoorder Bertus Bul.

Voor de tweede opeenvolgende week kwam Feyenoord niet in actie in de competitie. Een week eerder was dat het geval, omdat drie spelers van dit team waren geselecteerd voor het Rotterdamse elftal.

Bertus Bul speelde die dag zelfs mee in een oefenwedstrijd van Oranje, als voorbereiding op de interland van exact honderd jaar geleden tegen Zwitserland. ‘Vermeldenswaardig is zeker de plaats gehad hebbende benoeming in het Nederlandsch Elftal van onzen vriend Bul, met welk feit wij Bul vanaf deze plaats nog eens openlijk complimenteeren’, schreef clubblad De Feijenoorder hierover. ‘Aangenaam moet het ons allen gestemd hebben dat hij, ondanks die onderscheiding, de „bescheiden” Bul is gebleven. Zoo moet het zijn: het onvervalschte amateurisme steeds op den voorgrond brengen, allen blijven strijden voor het schoone doel, opdat Feyenoord ook in die richting straks op een traditie kan bogen.’

Bul was niet de eerste Feyenoorder, die was opgeroepen voor het Nederlands elftal, want dat was al een jaar eerder ook al gebeurd bij Gerrit Hulsman. Deze voetballer speelde in het seizoen 1922-1923 in Rotterdam, overgekomen van Go Ahead uit Deventer. Voor die club uit Deventer had hij toen al in Oranje gespeeld. Hulsman was zo de eerste Feyenoorder in het Nederlands elftal geweest, maar Bul was de eerste ras-Feyenoorder.

Bertus Bul vlak voor zijn debuut. Foto via het Nationaal Archief

Revanche

Een jaar eerder had Nederland met 5-0 verloren in de uitwedstrijd tegen Zwitserland. Er was dus wat goed te maken in Amsterdam, waar werd gespeeld, zoals altijd, in het Nederlandsch Sportpark.

Voor de eerste keer in jaren was het stadion niet uitverkocht, wat, zo schreven de dagbladen, de schuld was van de Voetbalbond, die de kaarten veel te duur had gemaakt. De supporters en notabelen die er wél waren, zagen dan weer amper iets vanwege een dikke mist, gecombineerd met kou en een gure wind.

De muziek werd verzorgd door een korps uit Volendam in traditioneel kostuum. Daar wilde het sociaaldemocratische Voorwaarts nog wel iets over zeggen: ‘Hun muzikale prestaties willen we gaarne roemen, maar het costuum was voor de fotografen, die in niet gering aantal op het terrein aanwezig waren, een dankbaar object, met het gevolg, dat in alle buitenlandsche geïllustreerde bladen, de Zwitsersche natuurlijk in de eerste plaats, als voornaamste bijzonderheid van dezen wedstrijd het nationale muziekkorps wordt afgebeeld en de meening weer voedsel gegeven, dat we hier in Nederland allemaal zoo rondloopen!’

De wedstrijd zelf verliep bijzonder goed voor Nederland, want er werd met 4-1 gewonnen, onder leiding van Heinrich Retschury. Het openingsdoelpunt van Dick Sigmond van DFC was een loei over grote afstand van zeer grote schoonheid. Rat Verlegh van NAC maakte er ook nog twee, waarna Peer Krom van heersend landskampioen RCH vlak voor tijd de vierde maakte.

Bul had zeker voldaan als middenvelder, aldus de aanwezige voetbaljournalisten, maar toch was de middenlinie het zwakste onderdeel geweest. ‘Hoe hard Bul en zijn nevenspelers ook werkten,’ oordeelde Voorwaarts, ‘zij bedierven, door niet de voorwaartsen te volgen, veel van het spel. Na de rust werd dezelfde fout in misschien nog heviger mate gemaakt, zoodat de voorhoede-spelers totaal geen steun ontvingen. Waren zij den bal voor kwijt, dan was de aanval ook te vergeefs geweest, want nooit was er een middenlinie, welke kon herstellen. Dit was wel een der grootste fouten van het elftal.’