Het eerste kampioensjaar van Feyenoord: Bertus Bul oefent met Oranje
Op 18 november 1923 kwam Feyenoord niet in actie, omdat vier spelers waren opgesteld in vertegenwoordigende elftallen. Bertus Bul speelde zelfs mee met Oranje, nog officieus.
Het goede spel aan de Kromme Zandweg drong langzaam door tot de keuzeheren van het Nederlands elftal. Gerrit Hulsman had namens Feyenoord in 1922 al eens in het Nederlands elftal gespeeld, maar dat had hij een jaar eerder ook al gedaan voor Go Ahead uit Deventer. Hij kwam één seizoen uit voor Feyenoord en keerde daarna weer terug.
Zowel voor Go Ahead als Feyenoord was Hulsman de eerste speler die in Oranje kwam. Bertus Bul zou de eerste rasechte Feyenoorder worden, die dat voor elkaar kreeg – als een voetballer die nooit voor een andere club had gespeeld. Als test werd hij eerst nog opgeroepen voor een oefenwedstrijd van het Nederlands elftal op 18 november 1923, tegen de Stormvogels. Er werd gespeeld in het Houten Stadion van Ajax, de voorloper van De Meer.
Dagblad De Maasbode vond het hoog tijd dat er eindelijk eens een Feyenoorder was opgemerkt door de Nederlandsche Voetbalbond – de koninklijke K kwam pas in 1929. De gemaakte keuzes waren volgens deze krant nog allemaal gebaseerd op het vorige seizoen, dat van 1922-1923 dus. Dat Bul was aangewezen had overigens niets te maken met vernieuwde sportieve inzichten, omdat Evert van Linge van Be Quick zich zelf had afgemeld vanwege een huwelijksreis. Daarop werd Bul toegevoegd aan de selectie.
Met de boot
Het Nederlands elftal oefende tegen de Stormvogels, dat door zo’n duizend supporters werd gevolgd. Ze kwamen allemaal met de boot, waarmee het Houten Stadion tot de nok toe was gevuld. Het veld in het Ajax-stadion was dramatisch, waarop Oranje met 4-1 won. Bul scoorde ook nog, samen met Rat Verlegh (twee keer) en Sjef van Son.
Toch waren de recensies niet heel positief voor de Feyenoorder. Tubantia schreef bijvoorbeeld Bul dikwijls goed en weloverwogen spel te zien gaf, ‘maar van wien toch niet die stuwkracht uitging, welke een tegenstander dwingt tot retireeren [zich terugtrekken in de verdediging, jRRT] en de eigen voorhoede als ’t ware tot den aanval drijft.’ Zijn spel was te bedeesd en te oppervlakkig geweest, vooral in de eerste helft.
De Stormvogels in 1923. Foto via het Noord-Hollands Archief
Onafhankelijkheidsbeker
Op diezelfde dag kwamen ook nog eens drie Feyenoorders uit in het Rotterdamse elftal voor de jaarlijkse Onafhankelijkheidsbeker tegen het Bondselftal, een soort van oefenteam voor het echte Nederlands elftal. De naam van deze wedstrijd verwees naar de onafhankelijkheid van Nederland in 1813 na het einde van de Franse tijd.
Cees van Dijke, Adriaan Koonings en Kees Pijl waren hiervoor opgeroepen. Bul trouwens ook, maar die had al een afspraak in Amsterdam. Dat er vier Feyenoorders op één dag uitkwamen voor twee vertegenwoordigende elftallen was een bewijs dat hun club het precies honderd jaar geleden erg goed deed.
Er kwamen 12.000 mensen kijken naar de Onafhankelijkheidswedstrijd, waarover de NRC een zeer lang verslag plaatste. ‘In dien feestelijken stoet zwierden nog tal van auto’s mee en brachten hun inhoud naar het nieuwe kasteel van het oude Sparta, waar rond de omrastering van het speelveld op de tribunes en voor de vensters en op de daken van de hulzen rondom duizenden waren saamgeschoold, om getuige te zijn van een aardigen en ook wel boeienden strijd.’
De Feyenoorders trokken de aandacht. Pijl bracht Ok Formenoij van Sparta in de gelegenheid voor de openingstreffer. Van Dijke redde enkele malen zijn verdediging met een noodzakelijke ingreep. Het Rotterdams elftal won met 3-2, waarbij Formenoij ook voor de andere twee goals verantwoordelijk was.
Competitie
In de competitie van Feyenoord werden twee wedstrijden gespeeld. SVV verloor thuis met 3-1 van HFC. Bij HVV – ’t Gooi werd het 3-3. Voor de top van de ranglijst maakte dat niets uit met DFC op de eerste en Feyenoord op de tweede plaats.
