Het scheldwoord “hondelul” was al gebruikt voordat Piet Romeijn het toevoegde aan het Algemeen Onbeschaafd Nederlands

Precies 55 jaar geleden kregen voetballer Piet Romeijn en scheidsrechter Arie van Gemert ruzie. De Nederlandse taal was daarna een woord rijker.

Reclamespeldje met Piet Romeijn, via Museum Rotterdam

Op 7 december 1969 speelde Piet Romeijn met Feyenoord een uitwedstrijd tegen FC Twente. Vlak voor tijd gaf scheidsrechter Arie van Gemert de thuisploeg een vrije trap, volgens Romeijn onterecht. Die leidde tot de gelijkmaker, die dus ook onterecht zou zijn. En dan werd Romeijn twee seconden vóór het eindsignaal zelf onderuit gehaald, waarvoor géén vrije trap werd gegeven.

Meteen nadat de wedstrijd was afgefloten stapte Romeijn woedend naar Van Gemert. “Bedankt voor de leiding, hondelul.” Deze belediging werd bestraft met een officiële waarschuwing en uiteindelijk een geldboete van zowel de KNVB als Feyenoord zelf.

Het hield de supporters niet tegen on het ook woord zelf te gebruiken, die vanaf dat moment liedjes begonnen te zingen met hondelul. Zo althans gaan de verhalen, maar is dit inderdaad wel de goede volgorde? Eerst Romeijn en toen de rest?

Helemaal gek

De belangrijkste vraag is of Romeijn dit woord zelf heeft verzonnen of dat hij het elders al had opgevangen. Die laatste optie lijkt waarschijnlijk, want op 25 november 1969 had Het Rotterdams Parool het hier ook al over gehad. Dat was twee weken voordat Romeijn in aanraking kwam met de voetbalautoriteiten.

Joop Kerkhoff kwam hierin uitgebreid aan het woord, die als trompettist een bekende verschijning was in de Kuip. Hij had er alleen geen zin meer in, zei hij in een monoloog: “Geen kip deden we kwaad, geen kip. We waren alleen helemaal gek, helemaal knots van Feijenoord. Van Coen, van Beertje en Klaassens.

En nu? Nu stookt men vuurtjes op de tribune. Nu schieten ze rotjes af of roepen hi ha hondelul. En als het te bont wordt, komt de politie naar boven. Moet je nog uitkijken, dat je niet op je flikker krijgt. En ik? Met mijn trompet. Ik ben weerloos. Daarom ga ik niet meer.“

Door dit verhaal lijkt het zeer aannemelijk dat Romeijn niet de aanstichter was van spreekkoren over hondenlullen, maar dat hij zijn scheldwoord juist via die spreekkoren had opgepikt.

Piet Romeijn in 1970. Foto via het Nationaal Archief

Fotograaf

Hoe dan ook werd hij er een week later alweer mee geconfronteerd toen hij door de Alkmaarse persfotograaf Ed Lohman zélf werd uitgescholden voor hondenlul. Lohman was tijdens een wedstrijd tussen Feyenoord en AZ’67 het veld opgelopen om een conflict tussen twee spelers vast te leggen.

“Toen die fotograaf het veld opkwam,” aldus Romeijn, “zei ik tegen hem dat hij moest weg gaan, omdat hij er niets te maken had. Hij schold me toen uit voor hondelul. Ik heb hem toen een duw tegen zijn borst gegeven en omdat het veld glad was viel hij. Hij scheurde zijn broek en hij had geloof ik ook iets aan zijn camera.”

De fotograaf diende daarna een klacht in bij de politie. De Feyenoorder was daarna slim genoeg om alsnog zijn excuses aan te bieden, waarna de zaak met een sisser afliep.