NieuwVoetbal

Het WK voetbal van 1982 en de karatetrap van Maradona

Exact 40 jaar geleden kwam er een einde aan het eerste  WK van Diego Maradona. Het toernooi werd een grote teleurstelling voor hem en zijn vaderland. Toen de vroege uitschakeling van Argentinië al vast stond, maakte de wereld kennis met de duistere kant van pluisje: een opzettelijke karatetrap. Later had hij wel spijt van het feit dat hij de verkeerde speler had geraakt.

De tweede ronde van het WK was een vreemd verzinsel van enkele bobo’s. De twaalf overgebleven deelnemers werden verdeeld over vier groepen. Elke groep bestond uit drie landen, die in een minicompetitie moesten uitmaken welke ploeg naar de halve finale ging. Het was een zeer corruptiegevoelig systeem en eigenlijk was subtiel alles in het werk gezet om Brazilië en Spanje een klein voordeel te geven. Want deze ploegen kwamen als laatste van de drie in actie en speelden hun eerste wedstrijd tegen een ploeg, die min of meer al uitgeschakeld was.

Door de verrassende overwinning van Italië op Argentinië vond op 2 juli een Zuid Amerikaans onderonsje in het knusse Sarrià-stadion van Barcelona. Slechts 40.000 mensen konden in het stadion en de balkons met uitzicht op het veld werden tegen woekerbedragen als speciale loges verhuurd aan voetbalfans. De hele wereld keek toe, want Brazilië was de smaakmaker van dit WK en Argentinië streed voor de laatste kans. De insiders meenden in dit duel de symbolische troonsopvolging te zien.

Brazilië speelde op deze vrijdagmiddag prachtig voetbal. In de eerste wedstrijden in Sevilla kwam de sambaploeg van Telê Santana steeds op achterstand, maar telkens werd die weggewerkt. De wedstrijd tegen Schotland bracht de fans vervoering en na de treffer van Eder, een wonderschone lob met links, riep commentator Evert ten Napel uit: ‘Dit is kunst!’ Het Braziliaanse middenveld was wonderschoon: Toninho Cerezo zette de lijnen uit, Paulo Roberto Falcao liep altijd op de goede plek, trok gaten en schoot van afstand, Socrates organiseerde het spel en Zico viel op met zijn welgerichte schoten. Eder zorgde vanaf links voor wonderbaarlijke schoten en voorzetten.

De enige dissonanten in de ploeg waren keeper Valdir Peres en spits Serginho. De laatste was gekozen omdat de beoogde spits, Careca, net voor het WK zijn rechterbeen had gebroken. Brazilië hield zelfs Paulo Isidoro, een dribbelaar van het kaliber Denilson, op de bank. In het Sarrià-stadion dansten de spelers een nog nooit vertoonde voetbalsamba en het publiek deinde mee. Toen linksback Junior een kwartier na rust voor 3-0 had gezorgd, maakte hij enkele onvergetelijke danspasjes. De wereldkampioen was knock-out en iedereen moest dit feest meevieren.

De Argentijnen moesten nog een half uur een kruisgang maken. Het was een vernedering voor een ploeg, die bij vlagen mooi voetbal had laten zien. Maar tegen België, Italië en Brazilië schoot de titelverdediger pijnlijk te kort. Op de avond dat Brazilië Schotland wegspeelde (4-1), genoten veel liefhebbers ook van de eerste WK-goals van Diego Maradona.

In Alicante demonstreerde hij zijn klasse tegen Hongarije. Misschien nog wel mooier dan de goal van Eder, was zijn tweede, een afstandschot met zijn linkervoet. Een juweel! Maar tegen Italië lag Maradona aan de ketting van Claudio Gentile en kon hij niet op de steun van de Roemeense scheidsrechter Rainea rekenen. Tegen Brazilië kreeg hij geen bruikbare ballen omdat Argentinië de slag op het middenveld verloor.

Vijf minuten voor het einde besloot Maradona om zelf een einde te maken aan zijn eerste WK. Bij een duel draaide hij zich om en ging hij bewust met een gestrekt been in op de Braziliaanse invaller Batista. Het was een zeer vuile trap en in de herhaling bleek dat het een opzettelijke overtreding was. Het publiek zag voor het eerst de duistere zijde van het wonderkind. Maradona werd meteen door de Mexicaanse scheidsrechter Rubio Vazquez van het veld gestuurd.

De Argentijn liep tergend langzaam het veld af. Aan de zijlijn werd hij getroost door een masseur, maar vanaf de tribunes klonk een onheilspellend boegeroep. Zijn WK was mislukt en het zou een slechte inleiding blijken van zijn verblijf in Barcelona.

Later zei Maradona over het incident: ‘Ja, het was een enorme domme actie van me, want het was mijn bedoeling om Falcao kapot te trappen. Ik dacht dat hij achter me stond maar ik raakte Batista. Die had er niets mee te maken. Falcao had me kort daarvoor getreiterd en voor hem was die trap bestemd. Ik had wel spijt dat ik toen de verkeerde speler raakte. Zo’n fout mag een speler van mijn klasse niet maken.’

Waardeer deze site!

Onze content is gratis. Vond je het de moeite waard? Dan kun je dat laten blijken met een kleine financiële bijdrage.

Mijn gekozen waardering € -

Jurriaan van Wessem
Jurriaan van Wessem (1960) is historicus en journalist. Hij was onder meer eindredacteur voor het voetbalmaandblad Elf, was medewerker van De Volkskrant en La Gazzetta dello Sport en werkte als correspondent voor de GPD-bladen. Door zijn activiteiten en verblijf in het buitenland heeft hij een brede visie op het internationale voetbal.