In het Rif Stadion in Willemstad begon in 1946 de gedeelde sportgeschiedenis van Nederland en Curaçao

Het Rif Stadion in Willemstad is een belangrijke plek voor de sport op Curaçao. Tegelijkertijd speelt dit ook een rol in de Nederlandse sportgeschiedenis.

Curaçao en Feyenoord in 1946 in het Rif Stadion

Tijdens een verblijf op Curaçao ga ik op zoek naar het Rif Stadion in Willemstad, ook bekend als het Johnny Vrutaal Stadion. Op die plek deed Feyenoord in 1946 mee aan een legendarisch voetbaltoernooi ter ere het 25-jarige bestaan van de Curaçaose Voetbalbond.

Als eerste Nederlandse club had het de reis naar de Antillen gemaakt, waar het uiteindelijk de beslissende wedstrijd verloor van Curaçao. Feyenoord speelde ook tegen de andere deelnemers Aruba, Suriname en Colombia.

Het gasteiland won uiteindelijk zijn eigen toernooi, wat een belangrijk moment is geweest voor het voetbal op het eiland. Er was tenslotte gewonnen van een ploeg, die afkomstig was uit het moederland. Politiek en economisch was Curaçao weliswaar afhankelijk van Nederland, maar ze konden er wel beter voetballen.

Feyenoord heeft alles op alles gezet om het Curaçaose doel te doorboren, doch het mocht niet baten

Het begin

Er werd gespeeld in het Rif Stadion, meteen naast de zee. Het onderkomen werd in 1943 in gebruik genomen, zo althans wekt het dagblad Amigoe di Curaçao het vermoeden. Op 27 april 1943 schreef het dat een ploeg uit Aruba daar twee keer had gespeeld tegen Independiente, de kampioen van Curaçao. ‘Het nieuwe Rifstadion was op beide middagen geheel bezet, zó dat men zelfs op de treden van de tribune moest zitten.’

Enkele maanden later waren er atletiekwedstrijden tussen Curaçao en Jamaica, waar de gouverneur, dr. P. A. Kasteel, een toespraak hield tijdens de prijsuitreiking. Dat deed hij in het Engels, wat zeer op prijs gesteld werd door de bezoekers. Het was allemaal politiek, meldde het tijdschrift Knickerbocker Weekly Free Netherlands: ‘Een en ander vormde wederom een zoo welkome en belangrijke bijdrage tot de ”Good-Neighbour-Policy”, waar de Gouverneur ook een vurig voorstander van is.’

De aanwezigheid van de staatsman toont aan dat dit stadion niet alleen bedoeld was voor de sporters, maar dat het een veel grotere rol speelde op het eiland. In mei en juni 1946 was dat helemaal het geval, want toen organiseerde de Curaçaose Voetbalbond daar het internationale toernooi in aanwezigheid van Aruba, Colombia, Feyenoord, Suriname en natuurlijk het eigen team. Het werd op Curaçao in ieder geval beschouwd als een eventuele voorbode voor een later bezoek aan Nederland.

In de lokale media werd er geschreven over een nationaal belang, omdat Suriname, Aruba en een Nederlandse ploeg meededen. En dat was nog nooit eerder gebeurd, waarmee we dat evenement moeten beschouwen als een startpunt van de gedeelde sportgeschiedenis.

Het Rif Stadion vanaf het dak van het nabijgelegen hotel. Eigen foto

Vlaggetjes

Het hele eiland werkte mee. Feyenoord, Colombia en Aruba werden ondergebracht in de vroegere Noord-Amerikaanse marinebasis op Parera. De Surinamers werden bij een vereniging gehuisvest. ‘Men deelde ons mede,’ aldus Amigoe, ‘dat men in verband met de huisvesting en voeding grote medewerking van het Gouvernement en de militairen heeft ondervonden.’

De bioscopen gaven kaartjes aan de spelers. Het Departement voor Onderwijs en Volksontwikkeling schonk herinneringsmedailles. Er werden bussen afgestaan voor het vervoer van de spelers.

Door de hele stad hingen spandoeken met slagzinnen in het Nederlands, Papiaments en Spaans. Als nieuwigheid liepen sandwichmannen rond met teksten. Auto’s met luidsprekers reden door de straten om het publiek naar het stadion te lokken. ‘Bij de schipbrug komt een groot bord waarop telkens zal staan welke de eerstvolgende wedstrijd is en hoe laat deze begint. In de kranten komen advertenties en communiqués. Bij het stadion zelf zullen kleine vlaggetjes worden uitgedeeld, waarmede de supporters naar hartelust zullen kunnen zwaaien.’

De Aeroclub gooide strooibiljetten over het eiland. ‘En tenslotte hoopt men de radio te kunnen gebruiken voor de propaganda en de uitzending der wedstrijden.’ Nog nooit was er voor een sportevenement zo’n actie gevoerd, ‘die geen politieke partij zou kunnen verbeteren’.

De tribune van het Rif Stadion in de avonduren. Eigen foto

Feyenoord – Curaçao

De laatste wedstrijd van het toernooi was het absolute hoogtepunt. Feyenoord en de gastheer maakten onderling wie het beste team had. Vooraf sprak Luis H. Daal van de Propaganda Commissie via de radio de bevolking toe in zowel het Nederlands als het Papiaments. ‘Met het oog op de belangrijke mededelingen, die er op die avond gedaan zullen worden door den spreker, doen wij een beroep op iedereen om Zaterdagavond af te stemmen op de Curom om 20 uur.’

Op de dag van de wedstrijd was er een gezamenlijke oefening van de schutters van Curaçao en Aruba. ‘Stram en kordaat stapten de mannen voorbij in krijgsgewaad. Er was veel publiek op straat dat een beetje vreemd opkeek.’ Na afloop renden de manschappen naar het Rifstadion om daar de voetbalwedstrijd bij te wonen.

Curaçao won met 4-0. ‘Het Rif Stadion sidderde van de juichkreten en het applaus van het talrijke publiek.’ Er waren ongeveer negenduizend toeschouwers, ongeveer tien procent van de bevolking.

Doelman Hato was de grote ster. ‘Feyenoord heeft alles op alles gezet om het Curaçaose doel te doorboren, doch het mocht niet baten. Onze verdediging was ondoordringbaar en de gasten, moesten bovendien rekening houden met den snellen en lenigen Hato die vaak het doel verliet om zich tussen de aanstormende Feyenoorders te werpen en de bal op meesterlijke wijze te onderscheppen.’ In het hele toernooi kreeg hij maar één doelpunt tegen.

Ook de rest van het team ontving hulde van Amigoe voor hun prestatie, net als de bond. ‘Voor het eerst in de geschiedenis van Curaçao hebben vijf ploegen uit verschillende landen en eilanden elkaar hier ontmoet en bestreden. Dat is voorwaar een sportgebeurtenis van belang en wij zijn verheugd, dat het tournooi niet om een of andere moeilijkheid of een conflict onderbroken moest worden. De naam van Curaçao heeft er zeker grotere bekendheid door gekregen en als zodanig moet aan de organisatoren hulde worden gebracht.’