Jules van der Linde was één van de beste voetballers van de negentiende eeuw
In 1901 verscheen de jaarlijkse Voetbal-Almanak van de Nederlandse Voetbalbond, nog zonder K. Daarin was een apart hoofdstuk voor Jules van der Linde uit Amsterdam, dat we hier overnemen.
Jules van der Linde rond de vorige eeuwwisseling. Foto via de Voetbal-Almanak
Niemand zal, van der Linde ziende, in hem, slechts 1,68 m groot, een der beste achterspelers herkennen, die Nederland thans bezit en ooit gehad heeft.
Waar hij in zwaarte van lichaam onderdoet voor bijna alle andere achterspelers van thans en vroeger, wordt dit nadeel tot niets gereduceerd door zijn enorme vlugheid en lenigheid. Verwondering baart het, hoe Jules soms in het hevigste strijdgewoel zich niet alleen staande weet te houden, maar ook de bal en dus zijn partij uit het gedrang weet te werken. Valt hij een voorspeler aan, zelden mist hij zijn doel, en om hem voorbij te drijven is slechts aan enkelen gelukt.
In het jaar 1888 zag Van der Linde voor het eerst een voetbal
De methode door R.A.P. gevolgd, om met één achterspeler vóór en één achter te spelen, is door Van der Linde ingevoerd. Meestentijds speelt hij vóór en kan men hem dan van links naar rechts zien schuiven om even daarna in het midden op de plaats van de middelste middenspeler aan het werk te zijn. Dat hij ondertussen zijn plichten als aanvoerder niet vergeet, kunnen alle R.A.P.-spelers getuigen, want tijdens zijn hardste werken vindt hij altijd nog gelegenheid om zijn collega-achterspeler, zijn middenspelers of wie dan ook de nodige wenken te geven.
In het jaar 1888 zag Van der Linde voor het eerst een voetbal en, toen in 1889 de toenmalige aspiranten van Amstels C.C. ertoe overgingen een voetbalclub op te richten, was Jules reeds de aangewezen wedstrijd-aanvoerder. Als middenvoorspeler genoot hij in de eerste jaren de steun o.m. van Zweerts, De Bruyn, Jo Reisiger, Beyers enz., allen spelers die vroeger voor R.A.P. speelden of het nu nog doen. In diezelfde jaren speelde Van der Linde nog voor Volharding (middenvoor) en voor Mercurius (rechts binnen).
In 1890 doet Van der Linde zijn intrede in R.A.P.’s 1e elftal, eveneens als middenvoorspeler. Reeds het volgend jaar zien wij hem echter in de verdediging, hetzij als rechtse middenspeler, hetzij achterspeler links of rechts, voor of achter.
Wat hij voor R.A.P. geweest is en nog is, kan moeilijk beschreven worden
Wat hij voor R.A.P. geweest is en nog is, kan moeilijk beschreven worden: zeker is het, dat het vijf keer behalen van het kampioenschap door R.A.P., het verdienen van de door de Rotterdamsche C. en F.C. uitgeloofde beker voor de beste doelcijfers, het winnen van de Nederlandse Voetbalbeker, de eerste maal dat deze verspeeld werd, en de eindoverwinning in de Coupe-van-der-Straaten, zowel als in niet geringe mate te danken zijn aan het prachtspel van Van der Linde.
Bij het Amsterdamse, evenals bij elk ander publiek, geniet Jules, of zoals hij in Brussel heette ‘le petit Javanais’, een grote populariteit, welke volkomen te verklaren is.
Elftalcommissies kozen hem verschillende malen in Noord-Hollandse zowel als in Nederlandse elftallen, voor welk laatste hij in 1896/97 optrad als aanvoerder tegen de English Wanderers.
Naschrift
Op 8 juni 1945 werd Van der Linde vermoord in het Japanse kamp Ambarawa, 69 jaar oud. Zijn naam staat daarom op het Voetbalmonument.
