Na het eerste landskampioenschap kreeg Go-Ahead twee huldigingen in Deventer (en één in Amsterdam)
Deventer viert feest na de bekerzege van Go Ahead Eagles. Ruim een eeuw geleden waren daar ook al grote huldigingen.
Go-Ahead als landskampioen van 1917, via Collectie Overijssel
De bekerwinst van Go Ahead Eagles is de eerste prijs als profvoetbalclub. Vóór 1971 heette dat nog Go-Ahead en won het onder die naam vier landstitels. De eerste was in 1917, waarvoor de ploeg enkele keren werd gehuldigd. Eén huldiging was blijkbaar niet genoeg.
Het was gistermorgen in Deventer reeds te merken, dat er iets bijzonders aan de hand was
Burgemeester
Als afdelingskampioen van Oost werd het eerste feestje gevierd in aanwezigheid van de burgemeester, Jhr. mr. A. A. M. H. van Humalda van Eijsinga. Nu vinden we het de normaalste zaak van de wereld als de lokale bestuurders daarbij aanwezig zijn, maar een ruim een eeuw geleden was daar geen sprake van. Pas een jaar eerder, in 1916 dus, was zoiets voor de eerste keer gebeurd in Tilburg na de landstitel van Willem II.
Burgemeester Humalda van Eijsinga van Deventer, via het Nationaal Archief
‘Aan Willem II viel in Tilburg van de zijde der Burgerij een schitterende ontvangst ten deel,’ schreef A.J. Bronkhorst in 1926 in Hup Holland. Het feest was gigantisch, oordeelden enkele Amsterdammers die erbij waren. ‘Zoo iets, neen, dat was hun vreemd, dat kenden zij niet in Holland,’ meldde de Tilburgsche Courant. ‘Nooit hadden zij een gansche bevolking zich zoo sympathiek zien uiten.’
Ook voor Tilburg zelf was de vreugde-explosie ongekend, vervolgde de krant. ‘Nooit wellicht was de belangstelling voor eenige triumphator zoo groot, nooit steeg de geestdrift der bevolking zoo hoog. Duizenden en nogmaals duizenden stonden in dikke rijen langs de straten en uit de huizenvensters puilden de toeschouwers. Overal gejuich en gewuif, op enkele plaatsen confetti- en vuurwerk-huldiging.’
De kampioenswedstrijd tegen UVV
Kranige vereniging
Wellicht waren die feesten in Tilburg de aanleiding geweest om dat ook in Deventer te doen. Die stad herbergde in 1917 tenslotte de eerste landskampioen uit het oosten van het land. En dan was Go-Ahead ook nog eens een volksclub, eveneens bijzonder. Die sport werd toen nog beheerst door eliteclubs als HVV, Sparta en HFC.
Er was in Deventer genoeg reden om trots te zijn op de lokale kampioen, al helemaal toen die begin juni ook nog eens de landstitel had gewonnen tijdens een thuiswedstrijd tegen UVV uit Utrecht. ‘Ten aanschouwe van een ongekend talrijk publiek werd de wedstrijd gespeeld,’ schreef Het Nieuws van den Dag. ‘Na afloop had de officieele huldiging der kranige vereeniging plaats in de Foyer van den Schouwburg.’
De Telegraaf maakte het complete feest mee, omdat sterverslaggever Han Hollander zelf uit Deventer kwam en in 1902 één van de oprichters van Go-Ahead was. De lijntjes waren kort, zo merkte Govert van Brakel op in zijn biografie over Hollander.
Als eerste nam de burgemeester het woord, waarmee het stedelijke belang van de landstitel extra werd benadrukt. De achterliggende boodschap was tot in alle hoeken van het land hoorbaar: economisch en politiek is het westen ongetwijfeld toonaangevend, maar in het oosten kunnen wij beter voetballen. ‘Spr. hoopte, dat Go-Ahead ook in de toekomst haar verworven reputatie zal weten te handhaven.’
De verslaggever in de Provinciale Overijsselsche en Zwolsche Courant stond ook dicht op het feest. ‘Het was gistermorgen in Deventer reeds te merken, dat er iets bijzonders aan de hand was,’ opende de krant het verslag over de dag van de kampioenswedstrijd. ‘Per fiets, per auto en per trein kwamen tal van vreemdelingen de stad binnen. Wij schatten hun aantal op een paar duizend.’
Volle tribunes bij de wedstrijd tegen UVV
Een voortreffelijke orde
Na afloop van de kampioenswedstrijd ontplofte de stad dus van vreugde, maar daar bleef het niet bij. Op 1 juli kreeg Go-Ahead een nog veel grotere huldiging, waarvoor een complete commissie wekenlang aan het werk was geweest. Op zaterdag waren de festiviteiten, waarna op zondag een galawedstrijd tegen Ajax werd gespeeld – dat jaar de winnaar van de bekerfinale, toen nog onder de naam Holdert Cup. In feite werd er een hele verre voorganger van de Johan Cruijff Schaal gespeeld tussen de bekerwinnaar en de landskampioen.
‘Zaterdagavond had een optocht door de versierde stad plaats,’ schreef De Maasbode. In alle straten wapperde de Nederlandse vlag, afgewisseld met de clubkleuren. Een stoet van twintig rijtuigen werd begeleid door militaire tamboers, drie muziekkorpsen, hoornblazers der veldartillerie te paard, een versierde wagen met leden van Daventria en alle plaatselijke verenigingen met hun eigen banieren.
‘Een zestal bereden agenten van politie,’ aldus De Telegraaf, ‘werkten keurig mede tot het bewaren ener voortreffelijke orde.’ Zo’n begeleiding had Deventer nog nooit gezien, voegde de krant eraan toe, maar dat was ook wel nodig. ‘Zoals te verwachten was, bleek heel Deventer te zijn uitgeloopen om den stoet te aanschouwen.’ Onderweg stopte de stoet bij het huis van de burgemeester, waar hij de spelers ontving. Dat was voor die tijd helemaal een ongekend eerbetoon van de autoriteiten voor het voetbal
De rondrit vervolgde daarna richting de schouwburg, waar alles en iedereen zich had verzameld die ook maar van enig belang was in Deventer. Bij het ziekenhuis hield iedereen even stil, omdat bij één van de ramen de midvoor van Go Ahead lag, Pipenbrock Jr.. Hij had een week eerder bij een wedstrijd in Amsterdam een been gebroken. ‘De patient werd hartelijk toegejuicht.’
De kampioenswedstrijd
Sprekers en bloemen
Een enorme stoet sprekers stond opgesteld om in de schouwburg het woord te voeren. De burgemeester mocht natuurlijk als eerste, waarna garnizoenscommandant majoor Ter Beek een hulde bracht. Met dit eerbetoon huldigde hij ook de bevolking, ‘waaruit de vereeniging is voortgekomen’. Een volgende majoor bood namens de Militaire Sportcommissie te Deventer een lauwerkrans aan.
Toen was de sport zelf aan de buurt: een lauwerkrans van Ajax, een bloemenhulde van UVV, een geschenk van de Zilveren Voetbal-commissie van Sparta, een lauwerkrans van de Deventer Turnkring, een zilveren lauwerkrans met bijhorende medaille van plaatsgenoot UD, een verguld zilveren lauwertak van het Oost-Holland—West-Duitschland-comité, een grote foto van Daventria, een krans van Sportclub Enschedé, een bloemenhulde van de Schouwburgvereeniging en een bloemstuk van de supporters uit de voorstad. ‘Telegrammen waren ingekomen o. m. van den Gelderschen Voetbalbond, Be Quick (Zutphen), Robur et Velocitas, enz.’
Om het af te leren was er weer twee weken later nóg een huldiging, maar dan in Amsterdam, op bezoek bij Ajax. Dan vallen de feesten van 2025 eigenlijk best mee.
