Nog nooit was er een Nederlander voorzitter van de FIFA
Zowel de FIFA als het IOC heeft nog nooit een Nederlandse voorzitter gehad. Karel Lotsy leek in de jaren 50 de belangrijkste voetbalofficial ter wereld te worden.
Karel Lotsy inspecteert het veld. Foto uit de collectie van de KNVB via het Nationaal Archief
Gianni Infantino wordt vandaag herkozen als FIFA-voorzitter. In 2015 probeerde Michael van Praag die functie te bemachtigen, maar was vanaf aanvang kansloos. In het verre verleden waren er twee Nederlanders met een enorme invloed binnen de internationale voetbalbond.
Carl Hirschman
Dat bijeenkomsten van de FIFA per definitie groot nieuws zijn, is echt iets van deze tijd. Er zullen tenslotte maar weinig mensen zijn die nog precies weten wat ze deden toen ze hoorden dat João Havelange was verkozen tot president van de voetbalbond. Dat was in 1974, om je een beetje op weg te helpen.
In de oudheid van de FIFA waren er twee Nederlanders die een enorme invloed hebben uitgeoefend: Carl Hirschman (1877 – 1951) en Karel Lotsy (1893 – 1959). Niet dat alle kranten hierover schreven, zoals nu, maar toch.
Hirschman speelde sinds de oprichting in 1904 een belangrijke rol in het bestuur en was vanaf 1918 in feite de baas na de dood van voorzitter Daniel Burley Woolfall. Tot en met de aanstelling van de Fransman Jules Rimet in 1921 hield hij namelijk de organisatie in leven. Op zijn website eert de FIFA de Nederlander uitbundig voor dit werk: He carried out his tasks as honorary secretary from his offices in Amsterdam and carefully kept the organisation alive, maintaining correspondence with his foreign colleagues. This way, he looked after the FIFA Secretariat on his own, and at his own expense.
Zonder Hirschman had de FIFA nu misschien niet meer bestaan, alhoewel we er vast een andere club voor hadden teruggekregen.
Karel Lotsy
De andere Nederlander uit die oertijd was Karel Lotsy, misschien wel de meest invloedrijke Nederlandse sportbestuurder ooit. Noem een sportbond op en de kans is groot dat Lotsy er minstens twee keer voorzitter van is geweest. Bij de FIFA echter heeft hij nooit deze functie gekregen, alhoewel hij er soms heel dichtbij was.
Zijn toetreding tot het bestuur van de internationale voetbalbond was in 1932, waarbij natuurlijk tijdens de Tweede Wereldoorlog alles anders was. Net als bij de Olympische Spelen werden er in die jaren twee edities overgeslagen van het WK voetbal, alhoewel uit de kranten uit die tijd blijkt dat de FIFA toen wel beter functioneerde dan het IOC.
Lotsy speelde er een belangrijke rol en werd in 1951 zelfs genoemd als de nieuwe voorzitter – mits Rimet zou besluiten deze functie neer te leggen. De Telegraaf zat bovenop dit nieuws: ‘Desgevraagd verklaarde de heer Lotsy dat het geenszins zeker is, dat de heer Jules Rimet op het FIFA-congres te Helsinki in Juli 1952 als voorzitter zal aftreden, al bestaat die mogelijkheid natuurlijk wel.’
De Nederlander wist dat zijn naam genoemd werd, maar ontkende belangstelling te hebben. “Omdat mij daarvoor in verband met mijn drukke werkkring de tijd ontbreekt.” Zo woei dit sportbestuurlijke stormpje snel over – mede omdat Rimet inderdaad bleef zitten.
Welletjes
In 1956 schoof Lotsy, inmiddels één van de vicevoorzitters van de FIFA, zichzelf alsnog naar voren. De Belgische voorzitter R.W. Seeldrayers was overleden – hij was pas twee jaar in die functie – waardoor er een nieuwe verkiezing nodig was. Lotsy kreeg hierbij de steun van de KNVB. Een maand later trok hij zich alweer terug, wegens particuliere omstandigheden. Uit de biografie die Frank van Kolfschooten over Lotsy schreef blijkt dat zijn vrouw toen een slechte gezondheid had.
In 1959 hoorde De Telegraaf dat Lotsy zijn afscheid aankondigde: “Na de Spelen van 1960 trek ik mij geheel uit het FIFA-werk terug. Ja, mijn besluit staat onherroepelijk vast. Ik vind het na al die jaren welletjes.” Hij zou dat jaar alleen niet halen, want op 29 augustus 1959 is hij overleden.
