Precies vijftig jaar geleden werd Rinus Michels gepromoveerd tot generaal

Tijdens het WK voetbal van 1974 zong Lenny Kuhr het lied De Generaal. Rinus Michels had er meteen een bijnaam bij.

In de nacht van 30 juni op 1 juli vierde het Nederlands elftal feest in het Waldhotel. Lenny Kuhr zong op de melodie van De Troubadour het lied De Generaal. Het was een ode aan bondscoach Rinus Michels, geschreven door Gerrit den Braber.

Platenmaatschappij Phonogram bracht het meteen uit als single, inclusief meteen een persbericht. ‘Dit loflied zal voor heel Nederland een blijvende herinnering zijn aan hét Elftal dat de rest van de wereld het schaamrood naar de kaken deed stijgen!’

Gigantische happening

Het was allemaal bedacht door de Telegraaf en de TROS, nadat het Algemeen Dagblad enkele dagen eerder in dat vreselijk saaie hotel ook al een knalfuif had verzorgd voor de spelers. De krant was helemaal lyrisch over haar eigen idee.

‘Lachen, gieren, brullen tijdens de gigantische happening welke door TELESPORT en de TROS de Nederlands elftal-selectie met begeleiding werd aangeboden. De crème de la crème van de vaderlandse topartiesten, zoals Johnny Jordaan, Willy Alberti, pianist Tony Eyk, Hans Boskamp, Rita Corita en Lenny Kuhr, heeft voor een geweldige ontspanning in het Nederlandse kamp gezorgd. En hét grote succeslied werd natuurlijk Lenny Kuhr’s De Generaal.’

Ralph Inbar maakte het tv-verslag van dit feest, dat door de TROS werd uitgezonden. ‘Men ziet een heel andere Michels. die zich vermaakte tussen de spelers van het Nederlands elftal.’

Lenny Kuhr en Rinus Michels, foto’s via het Nationaal Archief

Met zoveel aandacht werd het lied een hit. “Het sloeg metéén in,” zei de zangeres een week later. “Ik maak er ook geen probleem van om het te zingen. Ik vind dat ik ook dit soort muziek moet kunnen brengen zonder dat het publiek je laat vallen. Vroeger was ik bang om zijwegen te bewandelen. Die schroom heb ik nu niet meer, ik weet dat ik toch weer bij mijn eigen muziek terug kom.”

Kuhr was daarom tevreden met het resultaat, net als de bondscoach.“ De Generaal is serieus bedoeld, maar wel met een knipoog. Rinus Michels wordt echt niet belachelijk gemaakt. Hij was er zelfs helemaal verguld mee.”

Precies vijftig jaar later blijkt dat deze ode het begin was van de bijnaam voor Michels, die bekend werd als De Generaal. En dat kwam door onderstaande tekst.

Vermagerd door de Spaanse zon,

kwam hij die zag en overwon;

de trainer die haast alles kon.

De Generaal.

Zijn kennis van het spel is rijk.

Men wint, verliest of speelt gelijk.

Zo geeft hij van z’n inzicht blijk;

de Generaal.

Hij slaat zijn korte, droge kwinks,

hij schuift met rechts, hij schuift met links

en houdt zijn image van De Sfinx.

De Generaal, de Generaal.

Hij is een welp van Hollands Leeuw;

verheft zijn stem nooit tot een schreeuw;

staat borg voor soccers Gouden Eeuw;

de Generaal, heel magistraal.

 La, la, la.

Hij heeft de elf gemotiveerd

en Herman Kuiphof pas geleerd

dat hij niet zomaar wat probeert.

De Generaal.

Hij huldigt steeds het legioen.

Zo wordt men Wereldkampioen.

De dokter geeft hem weer een zoen,

de Generaal.

Hij is de meester, hij brengt rust,

verschaft de speler geld en lust.

Geen spelersvrouw blijft ongekust.

De Generaal, de Generaal.

Hij spreekt tot Johan, Wim en Rob,

tot Arie, Ruud en John: „Kom op,

met discipline naar de top”.

De Generaal, heel geniaal.

De pers noemt hem een man van staal.

Hij eist een positief verhaal

en spreekt hen toe in elke taal.

De Generaal.

Hij huldigt steeds het legioen.

Zo wordt men wereldkampioen.

De dokter geeft hem weer een zoen,

de Generaal