NieuwVoetbal

Veertig jaar geleden werd Ajacied Wim Jansen gevloerd door een ijsbal

Op 7 december 1980 maakte Wim Jansen zijn opwachting bij Ajax, nota bene in de Kuip. Het was zijn debuut bij de Amsterdammers, totdat een ijsbal hem raakte.

Mede op voorspraak van Johan Cruijff was Jansen naar Amsterdam gehaald. Cruijff zei hierover: “Met het huidige materiaal valt prima te werken. De middenvelders stoppen al hun energie in de aanvallende taak, maar dat veroorzaakt een onevenredige druk op de verdediging. In die defensie is het overzicht zoek. Met een man als Wim Jansen achterin kan er veel ten goede keren.”

De overgang van Jansen naar de landskampioen zette kwaad bloed bij vele Feyenoord-supporters. Het zogenaamde ”rukwindbeleid van Ajax” (aldus toenmalig Feyenoordmanager Peter Stephan) bleek in de naaste omgeving van de Kuip tot orkaankracht te zijn aangewakkerd. Jan van der Schoot, in die tijd voorzitter van de Supportersclub Feyenoord: “Ik kan mij de woede wel voorstellen. Persoonlijk vind ik ook dat Wim Jansen een bepaalde grens heeft overschreden. Ajax werkt bij ons Feyenoorders toch als de bekende rode lap op de stier. Ik sta ver af van hen die het bloed van Wim Jansen willen, maar ik weet dat sommigen zich niet meer in de hand hebben sinds het bekend is geworden”.

Jansen zou in de wedstrijd tegen Twente van 1 december al debuteren, maar de KNVB had de broodnodige telex uit de Verenigde Staten (Jansen speelde tot voor de Washington Diplomats) nog niet binnen. De USSF (de Amerikaanse voetbalfederatie) had al laten weten dat de ex-Feyenoorder nagelaten had zich op de officiële Amerikaanse transferlijst te laten zetten. De naam van Jansen moest tenminste 72 uur op deze lijst staan, om zodoende andere geïnteresseerden te kans te geven een bod op hem uit te brengen. Donderdag 4 december 1980 was Jansen eindelijk speelgerechtigd voor Ajax.

Voor aanvang van de wedstrijd was de woede onder de Rotterdammers dan ook duidelijk merkbaar. Gelukkig konden sneeuwballen niet worden ingelijst. Zou dit wel mogelijk zijn geweest, dan zou er zeker een markt voor zijn geweest op de Coolsingel. Een aanzienlijk deel van het Feyenoordlegioen haalde zijn gram toen Wim Jansen tijdens de warming up geraakt werd door een ijsbal. Als een blok sloeg de voormalige ”Mister Feyenoord” tegen de halfbevroren grasmat. Met uiterste precisie had een uit het Feyenoord kamp afkomstige Jansenhater een tot ijsbal geknede hoop sneeuw in het linkeroog van ”Wimpie” gemikt. Dat deze worp zijn weerslag vond op het spel van Ajax werd al snel duidelijk. Na 18 minuten vertrok Jansen richting spelerstunnel. Hij verklaarde achteraf: “Ik wilde per se spelen. Ik zag na die knal van die ijsbal de hele tijd al wazig, maar na een kwartier zag ik niets meer.”

https://www.youtube.com/watch?v=o-oAbqvFsUw

Verschrikkelijk

Het debuut werd dus een nachtmerrie. Bobby Haarms: “Wim dacht er geen seconde aan om thuis te blijven. Hij moest en zou hier spelen. Ondanks de nare ervaringen voor de wedstrijd rekende hij er ergens toch op, dat het allemaal met een sisser zou aflopen. Het was daarom ook zo’n verschrikkelijk gezicht om hem in de kleedkamer te zien liggen. Aangeslagen en volkomen gedesillusioneerd. In je eigen huis zoiets meemaken, zoiets gun je niemand”.

De ijzige voltreffer op het linkeroog van Jansen beschadigde niet alleen het hoornvlies, maar haalde het gehele zicht uit de ploeg. Feyenoord speelde echter ook gewoon beter, legde meer gezonde agressie op de besneeuwde grasmat en overdonderde de tegenstander. Het jonge Ajax begon uiterst voorzichtig, hetgeen overigens naar Cruijff later beweerde, strikt volgens het vooraf afgesproken concept was. In de 26e minuut trapte Van Til namens Feyenoord de bal vanuit een vrije trap op Notten. De muur van Ajax was niet al te robuust, maar desondanks pareerde Schrijvers het schot. Budding wist in de rebound echter de korte hoek te vinden, en zo stond het alsnog 1-0.

Cruijff zei achteraf: “Notten nam de bal met de rechtervoet. Maar de muur kreeg juist aan de andere kant het meeste accent. Je kon zien aankomen in welke hoek de bal zou komen. De rechterbuitenkant had zwaarder gedekt moeten worden.” Dertien minuten later bediende Stafleu Vermeulen op maat. De linksbuiten maakte zich los van zijn bewaker en scoorde het tweede doelpunt. In de 49e minuut was de het de beurt aan Ajax om te scoren. Lerby wist het vijandelijke strafschopgebied te bereiken, en via een wat gelukkige carambole kwam de bal binnen het bereik van de voeten van Wim Kieft. Die haalde koelbloedig uit, en het was 2-1.

Het werd in de 64e minuut 3-1 toen Budding een strafschop wist te benutten. Twintig minuten later keerde Schrijvers een inzet van Budding, maar Peters kreeg de bal in tweede instantie toch in het doel. Vijf minuten later zorgde Hamberg, na een scrimmage, voor de 4-2.

Na afloop toonde de Ajaxspelers zich goede verliezers. Frank Arnesen: “Het veld was bespeelbaar, maar ik vond wel dat er meer sneeuw weggehaald had kunnen worden, vooral rond het strafschopgebied”. Schoenaker: “Feyenoord benutte veel beter de kansen dan wij. We hebben dan ook niets te klagen. Feyenoord was tevreden. Jan Peters: “Ik had geen problemen met het veld. We gaan veel te gauw tot afkeuring over in Nederland. In Duitsland voetballen ze de hele winter door op dit soort velden.”

Dit artikel werd in 2005 overgenomen van De Goeie Ouwe Tijd – origineel hier.